Er was eens… drie woorden waar elk sprookje mee begint. Ooit had ik ook een mooi sprookje in mijn hoofd. Ik zou gaan studeren, een leuke man vinden en kinderen krijgen. En dat alles natuurlijk in goede gezondheid. Om precies te zijn zou ik óf een dansopleiding beginnen, óf ik zou geneeskunde gaan studeren en na mijn studie proberen astronaut te worden. Het plaatje was compleet.
Inmiddels ben ik wat ouder (ik wilde zegde volwassenen, maar uhm…) en weet ik dat het niet vanzelfsprekend is om in goede gezondheid te leven. Wat betreft de dansopleiding was ik er al snel achter dat dat hem niet ging worden na een operatie aan mijn enkel. Geneeskunde studeren werd het dus!
Ja, of niet. Het is me helaas niet gelukt om ingeloot te worden (ook niet decentraal) en dus werd het biomedische wetenschappen. Ook leuk. En interessant. Maar na mijn stage in het derde jaar wist ik dat het niets voor mij was. Ik heb nog wel netjes mijn bachelor gehaald, maar daar is het bij gebleven. Na heel veel denken en praten met de mensen om mij heen ben ik toen een hbo opleiding verpleegkunde gaan doen. Duaal, zodat ik betaald kreeg en mijn opleiding kon betalen. Ik had echt mijn ding gevonden en ik had het perfect voor elkaar. Alleen die stages. Die waren zo zwaar. Ik viel om de haverklap flauw omdat ik de pijn niet aan kon. Dit kon ik niet nog drie jaar volhouden.
Stoppen dan maar! Tot mijn grote spijt. Een periode van revalidatie volgde, maar veel beter werd mijn fysieke gesteldheid niet. Inmiddels was ik een beroepskeuzetest en heel wat adviezen verder. Hbo maatschappelijk werk en dienstverlening zou het worden. Een thuisstudie, want dat was als enige betaalbaar. Zo gezegd, zo gedaan, ik ging studeren.
Enkele dagen geleden kreeg ik echter te horen dat mijn uitkering wordt stopgezet als ik blijf studeren. De gemeente vind dat ik zo snel mogelijk aan het werk moet en daar hoort een studie niet bij in hun ogen. Dat ik al ruim twee jaar tevergeefs naar werk zoek (wat voor mij nog een stukje lastiger is door mijn beperkingen) daar hebben ze geen boodschap aan. En anders ga ik maar mbo doen, want dan kan ik nog studiefinanciering krijgen.
De enige optie die ik op dit moment nog heb is het vinden van betaald werk in de richting van social work, zodat ik daar mijn stage kan voldoen. Helaas is dit zo goed als onmogelijk. Veel werk is er niet op dit moment en dus nemen ze liever stagiaires, of beter nog, vrijwilligers, aan. Het komt er dus op neer dat ik hoe dan ook moet stoppen met mijn studie. Heel veel weggegooid geld dus. (Ik heb er veel van geleerd, dus ik heb niet het gevoel dat ik mijn tijd ermee heb verdaan.) En wéér kan ik een studie waar ik mij op m’n plek voel niet afmaken. Het maakt me intens verdrietig.
En dan komt de grote vraag, wat nu?! Ga ik een mbo opleiding doen, doktersassistent bijvoorbeeld? Ga ik hbo toegepaste psychologie doen? (Dit kan wel als voltijd thuisstudie, waardoor ik geld kan lenen, maar dan bouw ik wel een behoorlijke schuld op. En dan is het nog maar de vraag of ik er werk in vind, want het is nog vrij onbekend.) Of ga ik maar gewoon op zoek naar werk (het is me tot nu toe nog niet gelukt om werk te vinden) en blijf tot ik werk gevonden heb (dat zal waarschijnlijk nooit een baan worden die ik leuk vind) leven van een uitkering?
Ik weet het niet. Ik zit een beetje met mijn handen in het haar. Sterker nog, ik weet het echt even niet meer. Tips zijn dan ook zeker welkom!
Zo simpel is dan geluk 
Weet je, hier in België zijn er veel mensen die een job uitoefenen waar ze eigenlijk niet voor gestudeerd hebben. Ze volgden een omscholing of genoten een interne opleiding of avondscholing. Zo ging het ook met mij: opleiding verpleegkundige, nu tewerkgesteld op een verkoopafdeling bij Albert Heijn. Flexibel zijn, daar komt het op aan. En soms gas terugnemen om daarna weer te kunnen doorgroeien. Niet wanhopen dus!
Ik hoor wel van mijn collega’s dat het in Nederland een stuk moeilijker is om werk te vinden. Neem de tijd om te beslissen maar blijf vooral rondkijken, stel je eisen niet te hoog en het lukt je wel!
Het is hier in Nederland op dit moment bijna onmogelijk om een baan te vinden. En als je dan ook nog lichamelijke beperkingen hebt wordt het wel heel lastig. Ik moet sowieso twee keer per week solliciteren, dus rondkijken doe ik wel. Dank je.
Ik vind dat zo jammer voor je! Het zou wel handig zijn als je beroep kiest dat je thuis kan uitvoeren. Dan kan je je tijd zelf verdelen, kan je in een makkelijke stoel zitten. Veel werken op momenten dat je je goed voelt. Maar bij werk krijg je die luxe? Ik zou het echt echt niet weten; Vind het jammer dat ik je hier geen goeie raad kan in geven. Te meer omdat de wetten in Belgie heel anders liggen. Hier kan je een opleiding volgen terwijl je een werkloosheidsuitkering krijgt, dat zou uiteraard iets voor u zijn; Ik hoop dat je eruit raakt meid! grtjs
Ja, in België is het allemaal weer heel anders. Dank je wel voor je reactie.
Vervelend zeg! Ik zelf heb ontzettend veel moeite met iets vinden dat bij mij past. Je weet gelukkig wel al wat je leuk vind, dat is al iets. Ik heb helaas geen tips, maar veel succes! Hopelijk vind je alsnog werk.
Ja, bij mij is het net andersom. Ik weet wat ik wil, alleen is het niet haalbaar. Heb jij wel eens een uitgebreide beroepskeuzetest laten doen? Misschien dat het je helpt?
Dank je wel!
Jeetje wat ontzettend stom voor je dat je moet stoppen met je studie. Tips heb ik helaas niet voor je maar ik zal duimen voor je dat je snel iets vindt dat bij je past.
Lief van je, dank je!
Ik vind het doodzonde dat de mensen bij het UWV zulke enorme oogkleppen op hebben, en zo weinig op het individu gericht zijn dat ze deze beslissing nemen.
Ik heb geen advies voor je. Dat de keuze lastig en moeilijk is staat buiten kijf. Daar wens ik je veel succes mee.
Ja, dat vind ik ook jammer. Dank je!
Wat erg dat je moet stoppen met studeren terwijl je nu juist doet wat je graag wilt! Het enige dat ik kan zeggen is; blijf dicht bij jezelf en probeer om je heen te blijven kijken naar alle dingen die je wel leuk vindt om te doen. Zoals bloggen! Heel veel sterkte en succes!
Mooi gezegd, dank je!
Wat balen zeg, dit verhaal. Stoppen met studeren, terwijl je er juist altijd al van droomde. 😦
Rust en tijd is misschien wel het antwoord op al je vragen. Het even van je afzetten en kijken naar alle dingen die je wel hebt. Uiteindelijk kom je vanzelf tot een oplossing waar je tevreden mee bent. Sterkte!
Ze gunnen je geen rust en tijd om alles goed te overdenken helaas. Dank je wel!
Zo naar is dat he … Helaas is het (studeer-)klimaat hier niet meer ingesteld op mensen die zoekende zijn, en heeft het uwv aardige oogkleppen. Dat je met die opleiding meer kans hebt op werk daar hebben zij geen boodschap aan, ze willen dat je nu direct werk hebt.
Dat is inderdaad heel erg jammer! En dan heb ik ook nog het probleem dat ik door lichamelijke beperkingen überhaupt niks meer kan met de studie die ik gedaan heb. Tjah, kan ze helemaal niks schelen.
Zoals ik al eerder tegen je heb gezegd; heel erg balen dat je moet stoppen met iets dat je juist zo leuk vind! Onbegrijpelijk hoe die zogenaamde deskundigen hun oogkleppen maar op blijven houden, maar wellicht dat er iemand is bij de gemeente waarmee je in gesprek kunt gaan? Dat zal misschien niet leiden tot herziening van hun besluit, maar wie weet kunnen ze je wel helpen om een keuze te maken tussen de diverse opties die je nog wel hebt…
Gesprek heb ik al gehad. Helaas weet diegene ook niet echt waar ze het over heeft. Ze adviseerde me dingen die gewoon absoluut niet kunnen. Zal dus toch zelf de knoop moeten doorhakken.
Ik sluit me bij iedereen aan: lastig dat je zo gedwongen wordt te stoppen met studeren en bijna in een onmogelijke situatie wordt geduwd. Ik hoop dat er een oplossing uit de bus komt die een en ander toch mogelijk maakt.
Dank je!
O, wat vind ik dat erg voor je zeg!!! Is er geen mogelijkheid om tegen die beslissing van het UWV bezwaar te maken? Bijv. bij een cliëntenraad of de gemeentelijke ombudsman?
Weet je, al mijn dromen van vroeger lijken op die van jou, en zijn ook allemaal een voor een uit elkaar gespat. Ik heb niet gestudeerd, heb geen partner, geen kinderen, maar ik heb wel mezelf en kies elke dag weer om mijn leven te leiden.
Als zo’n droom, als jou studie MDW is het kwestie van (goed) uithuilen en nieuwe plannen maken.
Sterkte, en ik hoop voor jou dat er toch een oplossing komt.
Nee, zij leven in principe gewoon de regels na.
Rot voor jou dat jouw dromen niet uitgekomen zijn. Goed dat je toch geniet van het leven!
Dank je wel.
Vervelend zeg om te moeten stoppen! Ik hoop dat er een goede oplossing voor je komt waar je gelukkig mee bent! Succes
Dank je, ik hoop het ook!
Heel erg jammer om te horen. Met maatschappelijk werk direct werk vinden is inderdaad heel lastig, er worden vooral vrijwilligers overal gevraagd… Ik zou ook niet direct een oplossing weten, maar zou wel opletten met lenen voor hbo toegepaste psychologie. Ik weet niet hoe goed de werkgelegenheid erin is, maar als je flink moet lenen, dan heeft dat flink wat risico’s. Misschien voor voorlopig werk zoeken met je Bachelor biomedische wetenschappen (als daar werk in is dat haalbaar is)? Als de opleiding die je nu volgt als thuisstudie echt je ding is, dan zou ik toch proberen deze (mettertijd) te voltooien. En ook flink rond mailen naar opleidingen, soms kunnen er meer dingen dan je op het eerste zicht zou denken. Sterkte en succes!
Lenen gaat hem inderdaad niet worden. Ik vind het risico te groot op dit moment. Als de banen in die richting nou voor het oprapen lagen, was het een ander verhaal.
Baan vinden in de richting van BMW is ook niet echt een optie helaas. Dank je wel! Ook voor het meedenken.
hmm, lastig zeg. Ik kan je niet helpen. Soms kan je dingen in het leven een beetje naar eigen hand zetten, en dan is het nog geluk hebben en je best doen. En soms bepalen omstandigheden en regels welk pad je moet gaan bewandelen. Ik wens je daar succes bij, en hoop dat je doet waar je je prettig bij voelt.
Dank je wel!
Jemig zeg, dat is wel heel erg balen. Natuurlijk ben jij de enige die kan bepalen wat je nu moet doen, maar als ik in jouw schoenen stond dan zou ik ervoor kiezen om een MBO opleiding te doen (bv sociaal maatschappelijk dienstverlener), dan heb je dadelijk in elk geval een diploma, je hoeft dan niet direct de eerste de beste baan aan te nemen en gezien jouw fysieke beperkingen lijkt studeren voorlopig het handigst. En dan natuurlijk het liefst een MBO opleiding waarmee je later wellicht alsnog verder kan naar HBO. Ik wens je heel veel succes lieverd, ik weet helaas uit ervaring hoe onredelijk het UWV kan zijn.
Dank je wel. 🙂
Jeetje, wat een nare situatie. Wat lastig, echt belachelijk dat niemand daar iets aan kan doen. Het lijkt me ook niets om steeds te moeten solliciteren zonder reëel uitzicht terwijl je die tijd beter kunt gebruiken om te studeren… 😦 Misschien is die MBO-opleiding dan toch iets waar je blijer van wordt. Maar goed, daar kan ik je geen advies in geven, dat is zo persoonlijk… heel veel succes en sterkte ermee!
Dank je wel meis!
En wat als je nou geen job vindt??? De regelingen zitten toch gek in elkaar,…men zou je beter stimuleren, want ondanks je beperking probeer je er toch maar het beste uit te halen!! Laat de moed niet zakken,….en probeer alles uit de kan te halen!!
Dan behoud ik wel gewoon mijn uitkering, maar verplichten ze je tot allerlei ‘werkstages’.
Dank je wel!
ik heb al vaker de indruk gehad dat het in Nederland allemaal moeilijker gaat dan bij ons in België. Ik zou de raad van Chrissebie opvolgen, gewoon iets zoeken om een inkomen te hebben en dan verder uitkijken naar iets beters.
Succes!
Dat zoeken doe ik al ruim twee jaar, is helaas niet zo gemakkelijk.
Dank je!
Werk vinden in de maatschappelijke hulpverlening is momenteel een crime. De subsidiekranen worden meer en meer dichtgedraaid. Zelf werk ik voor W&G van het Leger des Heils, zelfs bij een grote organisatie als deze wordt het moeilijker. En, ze zoeken voornamelijk flexwerkers, langdurige contracten worden vrijwel niet meer aangeboden of verlengd.
Tja, het is crisis zullen we maar zeggen. En dan heb je op de koop toe ook nog eens de gemeente hijgend in je nek. Probeer te studeren, probeer werk te vinden. Het zijn loze kreten, maar meer kan ik niet roepen.
Succes
Ja, ik weet het. Ik heb niet echt het juiste moment uitgekozen, haha! Dank je wel.
Helaas met jou vele anderen. Op dit moment moet je echt geluk hebben. Er is best wel werk in deze sector te vinden, alleen moet je in het profiel van een team of werkplek passen. Het is rot. Maar het is wel een sector waar veel beweging in is, ook dat dankzij de crisis. 🙂
O meid wat erg voor je, ik snap dat nooit zo dan heb je iemand die wil studeren om een goede baan te kunnen vinden en dan worden deze regels opgesteld, Belachelijk vind ik het, toen ik in de bijstand zat en net chronisch ziek werd zei ik ook laat mij maar een opleiding gaan doen. Terug in de horeca kan ik niet en ergens anders word ik met deze klachten en beperkingen qua werktijd en reizen etc nergens aangenomen. Hier was helaas geen potje voor werd gezegd, en zelf betalen van de uitkering lukte ook niet. Ik heb geen tips voor je maar wou je wel succes wensen met het maken van deze lastige keuze. Liefs.
Dank je wel. 🙂
Heftig zeg… Ik heb geen adviezen behalve dan goed naar je lichaam luisteren en je niet te makkelijk ergens toe te laten overhalen. Ik ben ooit begonnen op het hbo maar ik kon het niet volhouden. Toen ging ik mbo doen zodat ik in ieder geval een diploma zou hebben, maar ik kon het weer niet volhouden. Daarna is het me een tijd lang afgeraden om überhaupt een opleiding te doen. Nu ben ik bezig met re-integratie, waar een opleiding deel van is. Het was me verteld dat het hbo kon zijn, maar dat is niet het geval. Nu doe ik een opleiding die ik redelijk leuk vind, maar er is weinig werk in. De kans is groot dat ik uiteindelijk ander werk moet doen, iets wat ik niet leuk vind. Dus ja, het is wel herkenbaar. Succes met het maken van een keuze!
Het zit jou ook niet mee dus. 😦 Ben jij wel (gedeeltelijk) afgekeurd? Of ook niet?
Ja ik ben wel deels arbeidsongeschikt… Ik kan maximaal 20 uur werken volgens de arts. Dat heeft het mogelijk gemaakt dat ik nu in een re-integratietraject zit, maar het heeft ook nadelen. Labeltjes enzo.
Pingback: Quote | Want er is altijd weer die stem in de verte | Zo simpel is dan geluk
Pingback: Zelfgroei | Dromen en ambities | Zo simpel is dan geluk
Pingback: Waarom ik voor de zorg koos | Zo simpel is dan geluk