#plukhetgeluk | Omdat je het verdient

Een aantal weken geleden introduceerde Saskia een nieuw, zelf bedacht, project, #plukhetgeluk. Omdat geluk toch wel een belangrijke rol speelt op mijn blog, sprak dit project mij meteen aan. Het gaat Saskia erom dat we eens kijken naar het geluk dat we al bezitten, naar de kleine dingen die het leven mooier maken. Zelf doe ik dit al voor een groot deel, maar toch leek het mij erg leuk om mee te doen met deze challenge! Vandaag vind je hier dus het derde onderdeel van dit project.

Degene die zelf ook met het project mee doen zullen zich misschien afvragen waar opdracht twee van het project gebleven is, ‘Foto’s van geluk’. Hoewel ik genoeg foto’s heb van mooie en gelukkige momenten, heb ik er toch voor gekozen om deze opdracht aan mij voorbij te laten gaan. Immers zijn dit vaak foto’s waar ik met anderen opsta en is dat dus niet handig vanwege het anonieme karakter van mijn blog. Heel erg jammer, maar het is niet anders.

‘Omdat je het verdient’ is ook vrij lastig, maar zeker niet onuitvoerbaar. Heel veel mensen in mijn omgeving verdienen het om even in het zonnetje gezet te worden, ik zal ze alleen niet met naam en toenaam noemen. Ze lezen dit ook niet, althans, niet dat ik weet.

Mijn hele familie verdient het om genoemd te worden. In het speciaal mijn moeder, die niet alleen altijd voor mij klaar staat, maar dat voor iedereen doet. Terwijl zij het zelf niet altijd makkelijk heeft, aangezien onze thuissituatie op zijn zachtst gezegd erg lastig is sinds een aantal jaar. Ook mijn vader en zusjes verdienen dus een pluim.

Wij hebben daarnaast een hechte familie waar ook iedereen voor elkaar klaar staat als het nodig is. We zien elkaar niet elke week, maar als er iets is dan zijn we er voor elkaar. Ik kan het bovendien met iedereen heel erg goed vinden en ga ook regelmatig op stap met mijn familie(leden). Mijn oma verdient het wel even om genoemd te worden. Ondanks haar leeftijd is ze er voor iedereen en doe ik regelmatig gezellige dingen met haar.

Mijn vriendinnen zijn ook heel erg belangrijk voor me. Ik heb niet heel erg veel vriendinnen meer, maar degenen die er nog zijn, zijn dan ook wel super goede vriendinnen die mij altijd steunen. Ieder op zijn eigen manier. We doen veel leuke dingen samen, wat voor mij het leven een stukje mooier maakt.

Daarnaast ben ik ook mijn, inmiddels oud-, collega’s heel erg dankbaar. Dankzij hen ging ik elke keer met een lach op mijn gezicht aan het werk. Ze toonden vertrouwen in mij en complimenteerden mij regelmatig, waardoor mijn zelfvertrouwen een boost heeft gekregen. De collega waar ik het meest mee samenwerkte verdient het om even in het speciaal genoemd te worden. Op sommige momenten ‘zorgde’ hij echt voor mij, waardoor hij soms een klein beetje als een vaderfiguur voelde. Klinkt heel gek als ik dit zo zeg, maar zo voelde het wel.

Als laatste wil ik ook mijn lezers even in het zonnetje zetten. Op dit moment zijn er 170 mensen die mijn blog volgen. Ik vind dat eigenlijk heel erg bizar, maar ben er echt heel erg dankbaar voor. Jullie zijn toppers! In het speciaal wil ik nog even de bloggers noemen die hier regelmatig een reactie achter laten. Op sommige momenten heb ik hier heel erg veel steun aan en op andere momenten word ik gewoon erg blij van jullie reacties. Ik ben jullie in het speciaal heel erg dankbaar!

Wie ben jij dankbaar?