De sportschool, een update

Het is inmiddels alweer zo’n tien weken geleden dat ik een nieuwe start maakte op de sportschool. Vol goede moed ben ik de afgelopen tijd dan ook regelmatig hard aan het trainen geweest. Hard voor mijn doen dan. Soms voelde ik me wel een beetje suf hoor tijdens het planken, ik denk niet dat dat ooit mijn ding wordt. Het is mij (op één week na) wel gelukt om elke week te gaan sporten, dus daar ben ik heel erg blij mee. Vorige week kreeg ik ineens een bericht dat mijn trainingsprogramma erop zat en ik contact moest opnemen met mijn instructeur. Tijd voor de volgende stap!

De eerste tien weken zijn goed verlopen. Aangezien er bijna niks van mijn spieren over is (ja, zo is dat letterlijk tegen mij gezegd door mijn mensendieck therapeut) was het begin niet makkelijk. Vroeger sportte ik altijd heel erg veel, waardoor ik eigenlijk veel minder kan dan ik in mijn hoofd heb. Had, eigenlijk, want inmiddels weet ik dat ik gewoon rustig aan moet beginnen en dat lukte goed. De knop is om, ik heb niet meer het sportieve lichaam en de conditie die ik vroeger had.

Week na week gingen de oefeningen steeds wat makkelijker. Ik merk dus wel degelijk dat ik langzaamaan wat vooruit ga. Om echt progressie te boeken zou je eigenlijk minimaal 2 tot 3 keer per week moeten sporten, maar dat is gewoon echt niet haalbaar voor mij, dus doe ik het rustig aan. Het is geweldig om te merken dat het elke week een beetje beter gaat. Ik voel ook wel dat mijn spieren zich iets meer beginnen te vormen, dus dat is een goed teken.

Het effect op mijn gezondheid merk ik (nog) niet. De laatste weken heb ik juist erg veel pijn, meer dan normaal. Of dit door het sporten komt weet ik niet. Het zou kunnen, maar dat is moeilijk te bepalen. Uiteindelijk zou dat dan langzaamaan wel minder moeten worden, dus voor nu wil ik gewoon even doorzetten met sporten en kijken hoe dat gaat. Ik ben ook wel heel erg moe de laatste tijd, dus het zou ook best kunnen dat er iets anders aan de hand is. Ik wacht het rustig af.

Begin van deze week heb ik mijn instructeur gesproken en hebben we wat aanpassingen gedaan aan mijn schema. Ondanks de pijn haal ik toch ook wel een soort van voldoening uit het sporten. Ik ben op een goede manier met mijn lichaam bezig en dat is fijn. Ik ga dus vol goede moed aan de slag met mijn nieuwe schema. Bring it on!