Het hoofdpijndossier | Hoop

Al van jongs af aan heb ik veel hoofdpijn. Inmiddels heb ik al vele jaren lang dagelijks hoofdpijn en kwam daar ook migraine bij kijken. Eerder schreef ik hier al over en vertelde ik dat het eigenlijk niet meer te doen was. Sindsdien heb ik weer verschillende dingen geprobeerd om te zorgen voor minder hoofdpijn en migraine, maar helaas zonder resultaat. In overleg met de huisarts ben ik daarom verwezen naar een hoofdpijncentrum, waar ik inmiddels ook geweest ben.

Het hoofdpijncentrum waar ik ben geweest bekijkt jou en je hoofdpijn vanuit verschillende disciplines. Van tevoren moest ik een uitgebreide vragenlijst en hoofdpijndagboek invullen waardoor de specialisten al voorkennis hadden. Op de dag van mijn bezoek had ik drie verschillende consulten. Naast een consult met een neuroloog werd ik ook gezien door een fysiotherapeut en hoofdpijnverpleegkundige. Sommige mensen worden daarnaast nog gezien door een psycholoog, maar dat was in mijn geval niet nodig.

De consulten waren erg fijn. Met de hoofdpijnverpleegkundige heb ik mijn hoofdpijndagboek besproken en gekeken naar mijn leefstijl. Eigenlijk had ze daar niks op aan te merken, dus dat was mooi. Het viel haar wel op dat ik veel migraine aanvallen had en dat deze ook vaak lang blijven hangen. Dit komt omdat ik vaak al wakker word met migraine en dan ben je eigenlijk al te laat met het nemen van medicatie voor een aanval. Hierdoor gaat de aanval niet goed weg. Dat heb ik zeker ook zo ervaren.

De fysiotherapeut was ook heel erg aardig. Zij constateerde dat ik veel spanning heb ik mijn nek en schouders, wat zorgt voor spanningshoofdpijn. Dit komt omdat mijn nek heel erg instabiel en zwak is. Ik moest een oefening doen die de gemiddelde vrouw dertig seconden vol kan houden, ik kwam niet verder dan één seconde. Werk aan de winkel dus, want zij denkt dat ik door het trainen van bepaalde spieren meer stabiliteit kan creëren in mijn nek en dus minder hoofdpijn.

De neuroloog heeft nog enkele neurologische testjes gedaan, maar dat was allemaal goed gelukkig. Ik kan gewoon met mijn ogen dicht mijn vinger naar mijn neus brengen. Wel kreeg ik van haar een diagnose voor de tintelingen in mijn arm waar ik vorig jaar ook al last van heb gehad en nu sinds een aantal weken weer speelt. Een beklemde zenuw in mijn onderarm. Ik heb hiervoor tips meegekregen dus hopelijk heeft dat effect. (Zo niet, dan is mogelijk een operatie nodig, maar daar ga ik nog maar even niet vanuit.)

Na een aantal uren wachten kreeg ik meteen mijn adviesgesprek. Voor de migraine krijg ik medicatie om de aanvallen te voorkomen. Wanneer iemand heel erg veel aanvallen heeft doen ze dit. De medicatie die ik krijg is eigenlijk voor het verlagen van je bloeddruk, maar wordt inmiddels dus ook als onderhoudsmedicatie bij migraine gegeven. Veel mensen hebben hierdoor minder en minder heftige aanvallen. Daarbij heb ik een verwijzing gekregen voor manuele therapie. De fysiotherapeut die ik had zit toevallig bij mij in de buurt en wilde graag dat ik bij haar onder behandeling zou komen. Dit dus met als doel mijn spanningshoofdpijn te verminderen. Daarbij kreeg ik als tip om te stoppen met sporten in de sportschool, omdat dit eigenlijk gewoon te zwaar is voor mijn lichaam. Yoga en Pilates zijn betere sporten voor mij.

Het was een lange intensieve dag, maar ik heb er een heel erg goed gevoel bij. Ik vond het heel erg fijn dat er uitgebreid de tijd werd genomen om naar mij te luisteren. Daarbij werd er ook gekeken naar mijn hele lichaam en rekening gehouden met de andere klachten die ik heb. Hoofdpijn en migraine wordt al gauw gezien als gevolg van stress, maar dat is eigenlijk bij mij nauwelijks ter sprake gekomen. Ook iets wat ik wel heel erg fijn vond. Natuurlijk zal stress best een factor spelen, maar het is fijn dat dat niet als hoofdzaak werd gezien en er duidelijk werd vastgesteld dat de spanningshoofdpijn voortkomt uit een lichamelijk gebrek. Daarbij was het ook goed om te horen dat ik goed bezig ben qua lifestyle en dat ze inzagen dat ik op mijn manier (yoga, wandelen) mijn best doe om voldoende te bewegen en dat ook erkend werd.

Als chronisch zieke met onverklaarbare klachten worden je klachten al snel gezien al aanstellerij of ‘tussen de oren zitten’. Zeker als je meerdere van die onverklaarbare klachten hebt. Nu ben ik daar zelf nooit heel erg tegenaan gelopen, maar toch zit dit ergens in je achterhoofd. Daarom vond ik de manier waarop ik benaderd werd heel erg prettig. Niet als iemand die zich aanstelt, niet als iemand die door stress allerlei klachten heeft, maar als persoon die daadwerkelijk lichamelijk klachten heeft, maar hier wel zo goed mogelijk mee om probeert te gaan.

Om eerlijk te zijn was ik de hoop wel een beetje verloren en zijn er dagen geweest waarop ik met mijn handen in het haar alleen nog maar kon denken ‘hoe moet dit nu verder?’ Mijn hoofdpijn en migraine zijn nu niet ineens weg, het is afwachten hoe de medicatie en therapie zullen aanslaan. Helemaal geen hoofdpijn meer hebben in de toekomst is niet realistisch, maar met minder hoofdpijn ben ik al heel erg blij. Ik kan weer ergens mee aan de slag en dat geeft zeker hoop.