Even bijkletsen #10 | Alweer een maand voorbij

De tijd vliegt voorbij. Het ene moment kijk ik nog uit naar de maand mei, het volgende moment is het alweer juni. Helaas werd mei niet helemaal de maand waarop ik gehoopt had. Anderzijds waren er zeker ook fijne momenten waar ik heel erg dankbaar voor ben. Verschillende emoties kwamen er voorbij deze maand en het voelde daarom soms heel erg als een achtbaan. Hopelijk brengt juni wat meer rust. Sowieso ben ik lekker een weekje vrij in juni, dus dat is iets om naar uit te kijken.

Afgelopen maand stond voor mij weer behoorlijk in het teken van hoofdpijn en migraine. Dagelijks had ik hoofdpijn en er zijn zeker vijftien dagen deze maand geweest waarop er sprake was van migraine. Soms kan ik met aanvalsmedicatie de aanval net genoeg onder controle krijgen en ga ik gewoon aan het werk. Soms lukt dit niet en kan ik niet anders dan mij ziek melden en mijn bed in gaan in de hoop dat ik een klein beetje kan slapen. De momenten dat ik zoveel hoofdpijn heb dat ik niet kan slapen en gewoon niet weet wat ik met mezelf aan moet zijn het zwaarst. De laatste tijd betrap ik mezelf erop dat ik op die momenten soms wel eens hoop dat ik in slaap val en niet meer wakker word, gewoonweg omdat ik die pijn niet meer aan kan. Op ‘goede’ dagen ben ik overigens maar al te blij dat ik wel weer gewoon wakker ben geworden, maar ik denk zomaar dat iedereen met zware migraine (of andere klachten die erg zwaar zijn) wel begrijpt wat ik bedoel.

Gelukkig ben ik positief ingesteld en probeer ik zoveel mogelijk te genieten van de fijne dingen die er wel zijn. Zo heb ik veel gelezen deze maand en daar word ik echt heel erg blij van. Lezen is voor mij echt de ultieme manier om te ontspannen. Daarnaast heb ik volop genoten van de zon. De drukkende warmte kan ik niet zo goed tegen, maar hoe fijn is het om lekker in de schaduw te genieten van een goed boek of in de zon zonder jas naar je werk te kunnen fietsen? Heel fijn als je het mij vraagt. Daarnaast was ijs ook een van mijn grootste vrienden deze maand. Van dat heerlijke schepijs, je kan me ervoor wakker maken.

Eigenlijk heb ik altijd een lach op mijn gezicht. De lach is echt, maar er zijn ook momenten dat ik me even wat minder voel en dat vind ik altijd maar moeilijk om toe te laten. Deze maand is het echter wel gelukt om mijn emoties er te laten zijn. Ik zou naar een theatershow van de 3Js gaan en keek hier al heel erg lang naar uit. Hun muziek betekent veel voor mij en op zo’n avond kan ik echt even ontspannen en alles vergeten. Echter werd ik die dag wakker met migraine en was het een hele zware aanval die niet wilde zakken, waardoor het avondje uit er niet in zat. Dit was voor mij echt de druppel en het zorgde ervoor dat alle emoties van de laatste tijd eruit kwamen.

Deze maand is ook maar weer eens gebleken dat ik een aantal hele lieve vriendinnen heb. Daar ben ik echt heel blij mee en dankbaar voor. Zelfs een vriendin die zelf ongeneeslijk ziek is was er voor me en dat vind ik heel bijzonder want zij heeft het zelf nog velen malen zwaarder dan ik. Een aantal andere vriendinnen zijn de laatste tijd wat minder leuk bezig. Ik heb geprobeerd het met hen te bespreken en dat is eigenlijk nog niet helemaal afgerond, maar ik heb het voor mezelf wel los kunnen laten. Natuurlijk is het moeilijk en jammer als vrienden je laten vallen, maar ik ga me er niet beter bij voelen om hier telkens over te piekeren. Bovendien zijn er dus een aantal vriendinnen die wel altijd voor me klaar staan en focus ik me liever op hen. Zij zijn degenen die mijn energie verdienen.

Afijn, er is veel gebeurd dus deze maand. Ik heb helaas wat leuke dingen af moeten zeggen, maar ik heb ook zeker wat fijne dingen kunnen doen. Er zijn momenten geweest dat het even teveel werd allemaal, maar er waren ook momenten waarop ik mij mentaal heel erg goed voelde. Het blijft op dit moment erg moeilijk dat het zo slecht gaat, maar het enige wat ik kan doen is hopen dat de behandeling aan gaat slaan en er tot die tijd het beste van maken. Daar ga ik voor.