Hoera zes jaar!

Om eerlijk te zijn was ik helemaal niet van plan om dit weekend een blogje te schrijven. Dit vooral omdat ik mijn hoofd even zoveel mogelijk rust wil geven en achter mijn laptop zitten toch elke keer weer voor hoofdpijn zorgt. Reden dus om wat minder naar mijn scherm te loeren en helaas dus ook wat minder bij jullie te komen lezen en reageren. Echter zag ik vanochtend dat mijn blog vandaag zes jaar bestaat. Een gelegenheid waar ik dan toch wel op zijn minst even een blog aan moet wijden.

Hoewel ik eigenlijk al langer blog – hiervoor blogde ik nog onder mijn eigen naam – bestaat Zo simpel is dan geluk nu zes jaar. Ik weet nog goed dat ik met deze blog begon, anoniem, omdat het veiliger voelde. Al langere tijd zat ik ziek thuis en het leek mij niet heel erg fijn dat mogelijke toekomstige werkgevers bij het googelen op mijn naam op mijn blog terecht zouden komen. Immers deelde ik best wel wat persoonlijke dingen. Anoniem bloggen was voor mij op dat moment de oplossing en hoewel het natuurlijk ook zijn nadelen heeft voelt het voor mij nog steeds fijn.

Inmiddels ziet mijn leven er heel anders uit dan toen ik hier begon. Eigenlijk best bijzonder hoeveel er veranderd is in zes jaar tijd, zowel in positieve als in negatieve zin. Iets wat al die jaren altijd is gebleven is mijn liefde voor het bloggen. Elke keer weer word ik er ontzettend blij van om hier een stuk te publiceren. Het schrijven werkt voor mij echt ontspannend en rustgevend en soms is het ook erg fijn om even iets van me af te kunnen schrijven.

Bijzonder vind ik het dat er dan ook nog mensen zijn die dat lezen. Het zijn er niet veel, maar ik ben dankbaar voor elke lezer die hier mijn hersenspinsels komt lezen. Veel daarvan zullen geen reactie achterlaten, anderen laten zeer regelmatig tot zelfs altijd een reactie achter. Of je nu regelmatig of nooit reactie achterlaat, ik vind het heel erg fijn dat je hier komt lezen. Dank je wel!