Nóg een keer

Vroeger waren dit mijn favoriete woorden: nog een keer. Tot grote ergernis van de mensen om mij heen. Al op jonge leeftijd sprak ik mijn eerste woordjes. Hoewel aap met stip bovenaan stond – en ik dat zelfs enthousiast tegen een andere baby’tje op het consultatiebureau zei – denk ik dat nog een keer ook woorden waren die ik al vroeg kende en die regelmatig uit mijn mond kwamen. Want ja, als je dan eenmaal van de glijbaan bent geweest, dan wil je nog een keer!

Papegaaitje leef je nog?

Inmiddels zijn we heel wat jaren verder, maar nog steeds komt op verjaardagen regelmatig ter sprake hoe ik de woorden nog een keer regelmatig hardop uitsprak als klein meisje. Volgens mijn familie was dat echter super irritant schattig. Zo was ik als kind verslaafd aan het klapspelletje papegaaitje leef je nog. Tot in den treure moesten de mensen om mij heen dit met mij doen. Ik kreeg er nooit genoeg van. Wanneer ze dachten dat het liedje ein-de-lijk afgelopen was en ze aan hun kop thee konden gaan beginnen, dan sprak ik mijn legendarische woorden: nog een keer!

Nog een keer op vakantie

Mijn legendarische woorden bleven overigens niet binnen de Nederlandse grenzen. Op vakantie in Spanje deden de woorden het ook erg goed. Fantastisch vond ik het om op vakantie lekker in het zwembad door te brengen. Ik was net drie jaar en al een echte waterrat. Het zwembad kon je inlopen via een trap en wat kan je ook doen vanaf die trap? Het water in springen! De hele dag door sprong ik van de trap af. Eén, twee drie: splash! Deed ik dit alleen? Nee, natuurlijk niet, ik liet alle vakantiegangers gezellig met mij mee doen.

Zo was er een meneer uit Duitsland die tijdens zijn vakantie uren met mij doorgebracht heeft, omdat ik samen met hem van de trap wilde springen. Hand in hand hadden we de grootste lol samen. Deze meneer sprak overigens geen woord Nederlands. Al snel had ik hem echter enkele woorden bijgebracht die hij vast nooit meer zal vergeten: Nog een keer!