Nick en Simon: De laatste dans

En het duurde één seconde en een liefde was geboren…
Het is vandaag precies zestien jaar geleden dat ik een klein beetje verliefd werd op deze twee mannen. Op de kermis in het dorp stonden zij op het podium te zingen. Waar bijna niemand aandacht voor ze had, stond ik stiekem enorm te genieten. Daar wilde ik wel meer van weten. Al snel groeide de liefde en ging ik regelmatig (lees: zo vaak dat ik me ervoor zou moeten schamen) naar een concert van dit inmiddels bekende duo.

De laatste jaren werd dat wat minder, maar probeerde ik nog zeker elk jaar een keer een concert bij te wonen. Zo’n avond genieten van mooi muziek maakt me namelijk nog steeds erg blij. Helaas zal dat in april volgend jaar voor de laatste keer zijn.

Nick en Simon stoppen als muzikaal duo. Volgens mij kan het niemand ontgaan zijn. Inmiddels gedraag ik me iets volwassener en ben ik geen echte fangirl meer. Ik zal dus niet wakker liggen van dit nieuws, je hoeft me ook niet te troosten, maar eerlijk is eerlijk, ik vind het absoluut wel jammer. Zeker in de begintijd hebben Nick en Simon een rol in mijn leven gespeeld en hoewel ik nu wat minder vaak naar hun muziek luister, kan ik nog steeds enorm genieten van een concert. Daarom kon ik er voor mijn gevoel ook niet onderuit om toch een blog aan ze te wijden. 

Wat Nick en Simon mijn brachten?

• Vriendschap. Heel veel vriendschap. De meeste van deze vriendschappen zijn inmiddels wel verwaterd, maar met een aantal goede vriendinnen heb ik nog steeds veel contact. Via het Nick en Simon forum heb ik veel mooie contacten gehad en het was bijzonder hoe gezellig we het met elkaar hadden, maar ook hoe we elkaar steunden op moeilijke momenten. 
• Gezelligheid dat kent geen tijd! Natuurlijk wilden we altijd graag vooraan staan en betekende dat dat je ruim voor aanvang van een optreden al in de zaal stond. Dat leverde eigenlijk altijd een gezellige boel op. Samen met andere fans lol maken voor het optreden begon. Ja, ik heb echt een hoop leuke momenten beleefd.
• Mijn topografie verbeterde enorm. Dankzij deze mannen heb ik veel van het land gezien. Zonder Nick en Simon was ik bijvoorbeeld nooit in Waspik beland. Volgens mij ben ik haast in elke provincie wel eens naar een concert geweest. Stad en land reisde ik af. 
• Moments of fame. Nick en Simon waren regelmatig op tv te zien. Soms ook tijdens hun optredens en dan zag je ook wel eens het publiek in beeld. Wel een beetje awkward hoor om jezelf dan ineens in beeld te zien verschijnen. Vaak hoorde ik dit dan ook nog de hele zaterdag terug tijdens mijn zaterdagbaantje in een slagerij. 
• Steun in moeilijke tijden. Sommige nummers raakten mij enorm en hebben mij echt door moeilijke tijden heen geholpen. Zo had ik veel steun aan hun muziek tijdens mijn revalidatietraject. In moeilijke tijden was het bovendien extra fijn om een mooi concert te kunnen bijwonen en even wat afleiding te hebben.
• Extra bijzondere concerten. Enkele keren ben ik bijvoorbeeld bij een optreden geweest waarbij maar een klein gezelschap aanwezig was. De grootste concerten zoals Symphonica in Rosso zijn gaaf, maar deze kleine intieme optreden zijn toch echt wel heel bijzonder. Ook het concert in Disneyland Paris was zo’n speciaal concert. Momenten van intens geluk.

Gelukkig mag ik nog twee keer van Nick en Simon gaan genieten. Binnenkort ga ik naar de theatertour die draait om Simon en Garfunkel. Daar kijk ik echt enorm naar uit. En volgend jaar dus het laatste concert in Ahoy.

Het einde komt in zicht, maar ik ben echt ontzettend dankbaar voor alle mooie momenten die ik heb mogen meemaken!