Doktersassistent tijdens de coronacrisis

Volgens mij houdt het op dit moment iedereen wel bezig: het coronavirus. Een microscopisch klein deeltje wat de hele wereld in zijn greep heeft. Voor veel mensen lijkt het of het leven even stil staat. Als doktersassistent ben ik zelf gewoon aan het werk, dus voor mij voelt het eigenlijk niet heel anders. Behalve natuurlijk dat een dag op de praktijk er ineens wel heel anders uit ziet en de leuke uitjes even in het water vallen.

Toch heb ik zelf wel heel erg het gevoel dat het leven ‘gewoon’ doorgaat en dat vind ik eigenlijk wel heel erg fijn. Ik ga naar mijn werk, loop even heerlijk een rondje in de zon tijdens mijn lunchpauze en fiets eind van de dag weer naar huis. Op mijn vrije dagen ben ik lekker aan het puzzelen, geniet ik van een goed boek of maak even een wandeling. De zon schijnt weer regelmatig, dus ik ben veel in de tuin te vinden. Het enige wat ik mis is dat ik geen vrienden of familie kan zien, maar verder is mijn leven niet ontzettend veel anders dan normaal.

Werken tijdens de coronacrisis

Op het werk is het aan de telefoon behoorlijk druk. Helaas ook met vragen waar mensen eigenlijk geen huisarts voor nodig hebben, maar we staan iedereen uiteraard netjes te woorden. Je merkt duidelijk dat mensen toch wel angstig zijn. Gelukkig lukt het meestal wel om patiënten weer gerust te stellen, maar een enkele keer draait het toch ook uit op behoorlijk boze patiënten. Negen van de tien keer omdat iemand graag getest wil worden, maar daar geen reden voor is. De meeste patiënten zijn echter wel begripvol en vaak komen we dan samen tot de juiste aanpak.

Voor gewone klachten wordt er overigens minder gebeld, wat op zich heel bijzonder is. Normaal gesproken is het namelijk ook best druk en willen patiënten liever gisteren dan vandaag gezien worden door de dokter, maar nu kunnen de klachten blijkbaar ineens toch wel wachten. (Dit is wel een beetje gemeen van mij om zo te zeggen, maar toch is het een rare gewaarwording.) Waarschijnlijk zal de drukte rondom deze klachten over een aantal weken ook wel weer gaan toenemen, dus we zetten ons alvast schrap.

Dagindeling

De dagen op de praktijk worden anders ingedeeld dan normaal. In de ochtend komen de mensen die geen luchtwegklachten hebben. We proberen zoveel mogelijk telefonisch af te handelen op dit moment, maar voor sommige klachten zal de huisarts de patiënt toch echt moeten zien. In de middag zijn er dan de speciale ‘corona spreekuren’ voor mensen die luchtwegklachten hebben. Het kan ook zijn dat iemand een andere klacht heeft, bijvoorbeeld buikpijn, maar ook hoest en proest en dus ook op het corona spreekuur moet komen. Op die momenten mag er maar een patiënt tegelijk naar binnen en houden wij als doktersassistenten afstand zodat we de kans om zelf besmet te raken zo klein mogelijk maken.

Bijzondere momenten

Het is mooi om te zien dat de coronacrisis toch ook wel veel bijzondere momenten oplevert op de praktijk. Zo zijn er al meerdere mensen geweest die medische spullen als handschoenen en mondkapjes langs hebben gebracht. Daarnaast worden we eigenlijk dagelijks wel verblijd met een mooie bos bloemen of een overheerlijke taart. Zo bijzonder is dat. Ook merk ik dat mensen begripvoller zijn dan normaal en is er ineens enorm veel waardering voor ons werk. Mooi om dat te ervaren.

Bovendien wordt er ondanks alles toch ook heel wat af gelachen. Als collega’s onderling hebben we heel wat lol, humor sleept je er immers toch doorheen. Daarnaast hebben we ook met patiënten al heel wat lol gehad. Deze situatie levert soms gewoon zulke bizarre situaties op. Het is mooi om te zien dat de patiënten zelf dan ook kunnen mee lachen. Het is pittig, maar deze bijzonder momenten houden ons op de been.

Onder de indruk van Ogene

De eerste keer dat deze drie dames mij in het oog sprongen, waren zij nog kinderen en deden ze mee aan het Junior Songfestival. Inmiddels zijn we heel wat jaren verder en zijn de meiden van Ogene een gevestigde naam in de muziekwereld. Dat kan ook niet anders als je zo prachtig kan zingen en als stemmen zo mooi bij elkaar passen. Al even stond het op mijn verlanglijstje om een optreden van Ogene bij te wonen, maar op een of andere manier kwam het daar elke keer toch niet van. Tot voor kort. Eindelijk stond een een bezoekje aan hun theatershow, de Sweet Harmony Tour, op de planning. Een show waar ik gigantisch van heb genoten. (Niet verder lezen als je nog niks over de show wilt weten!)

Is this the real life? Is this just fantasy? De show is nog maar net begonnen of het kippenvel staat al op mijn armen. A capella beginnen Lisa, Amy en Shelley, beter bekend als Ogene, het welbekende nummer van Queen. Het is echt ongelooflijk hoe mooi de stemmen bij elkaar passen en hoe prachtig ze dit zingen. De band komt erbij en de toon is gezet. Het wordt een avond vol prachtige muziek, het ene nummer nog mooier dan het ander.

In de theatershow worden eigen nummers afgewisseld met covers en medleys daarvan. Het is dan ook zeker geen must om bekend de zijn met de muziek van Ogene. Ook als je die niet kent is het de moeite waard om deze show te bezoeken. Natuurlijk is het wel net even leuker als je wel bekend bent met hun muziek. Muziek die prachtig is, dus het is zeker een aanrader om eens wat van nummers te beluisteren.

Gedurende de avond komen uiteraard de bekende nummers van het trio voorbij. Volgens mij kent iedereen bijvoorbeeld wel Lights and Shadows, het lied waarmee Ogene Nederland vertegenwoordigde op het Songfestival. Een nummer waar ik elke keer weer kippenvel van krijg omdat het prachtig is. Magic en Clouds Across the Sun zijn ook wat bekendere nummers, die door de meeste mensen in de zaal volop werden meegezongen.

Daarnaast kwam er ook veel muziek van hun nieuwe album Straight To You aan bod. Op het album staan zowel heerlijke dansbare up tempo nummers als prachtige ballads. Het ene moment stond de hele zaal dan ook te swingen omdat je bij sommige liedjes gewoonweg niet kan blijven zitten. Het andere moment zat iedereen op het puntje van zijn stoel, muisstil te luisteren naar een adembenemend mooi liedje. Zelf vind ik deze afwisseling altijd erg fijn.

Zoals gezegd kwamen er ook covers voorbij. Zo was er een Simon & Garfunkel medley, echt ongelooflijk mooi. Ook werd er gedanst op een medley van The Three Degrees. De avond was dus zeker erg afwisselend. Bovendien zongen zowel Lisa, Amy als Shelley allen nog een solo nummer. Ze deden dat stuk voor stuk prachtig. Zelf werd ik het meest geraakt door Shelley die het nummer Never Enough vertolkte. Waanzinnig goed gewoon. Het is echt niet te bevatten hoe goed de meiden van Ogene kunnen zingen en performen.

De theatershow eindigde met het mooie liedje The End. Een prachtig mooi nummer dat een plekje in mijn hart heeft. De show was eigenlijk veel te snel weer voorbij. Ik heb oprecht van elk moment genoten en er was geen enkel moment in de show dat ik minder vond. Het is denk ik wel een van de mooiste theatershows die ik heb gezien. De meiden zijn geweldig goed zangeressen en brengen de show met humor. Ze kunnen bovendien fantastisch goed performen. Het was echt een magische avond.

 

 

Welke rol speelde ik tijdens het moorddiner?

Na lang wachten is het eindelijk zover. Ons teamuitje: een moorddiner. Van tevoren weet ik eigenlijk niet goed wat ik moet verwachten. Ik weet wel al wat ik te eten krijgen, dat moest je van tevoren opgeven, maar dat is dan ook de enige zekerheid. Het lijkt me wel echt fantastisch, het oplossen van een moord tijdens een diner. Vroeger was ik altijd al fan van het spel Cluedo. Ik vraag me alleen wel af hoe je nog kan eten tijdens het oplossen van de moord. Ook vraag ik me af hoe het eruit gaat zien. Hoe krijg je aanwijzingen? Blijf je de hele avond aan tafel zitten, of moet je op zoek naar hints? (Wil je niet weten hoe een moorddiner eruit ziet, lees dan vooral niet verder.)

We komen aan op de locatie, krijgen een drankje en gaan naar de kamer waar het moorddiner zal plaatsvinden. Vanaf nu is het spel begonnen. We nemen plaats aan tafel, op iedereen zijn stoel ligt een accessoire die we op of om moeten doen. Al snel maakt de begeleider duidelijk wat de bedoeling is, vanaf nu zijn we allemaal een personage. Deze rol moeten we de hele avond vervullen. We krijgen een introductie over de moord die gepleegd is en vervolgens krijgen we allemaal een kaartje met informatie over jouw personage, zodat je je zo goed mogelijk kan inleven in je rol. Vol verwachting lees ik mijn kaartje goed door en kom dan bij de laatste zin. “Je hebt hem vermoord…”

BAM! Mijn droom valt in duigen. Ik ga de moordenaar helemaal niet ontmaskeren, ik ben de moordenaar zelf. Even een domper wel, maar uiteraard probeer ik niks te laten merken. Nu moet ik zo goed mogelijk in mijn rol kruipen en ervoor zorgen dat mijn tafelgenoten niks door hebben.

Het spel wordt in verschillende ronden gespeeld. Elke ronde krijg iedereen een kaart met het zogenoemde ‘script’. Hierop staan vragen die je aan bepaalde personages moet stellen en ook antwoorden die je op de vragen moet geven. In mijn geval stonden er ook een aantal dingen op die ik in eerste instantie zolang mogelijk moest zien te verzwijgen. Tussen de spelrondes door kregen we ook nog een aantal fragmenten te horen waar je tips uit kon halen en we kregen een plattegrond van de verschillende ruimtes rondom de moordlocatie.

Zelf ben ik niet zo van het ‘acteren’, maar toch heb ik ontzettend genoten van het moorddiner. Omdat iedereen zijn best doet om de moordenaar te ontmaskeren, kruipt iedereen als vanzelf toch in zijn rol en is het moeilijk om daar zelf niet in mee te gaan. Aan de ene kant vond ik het erg jammer dat ik de moordenaar was en zelf niet kon gaan puzzelen om de moord op te lossen. Aan de andere kant was het ook weer een hele uitdaging om ervoor te zorgen dat ik niet ontdekt zou worden en om de aandacht van bepaalde onderwerpen af te leiden. Uiteindelijk is er maar een iemand geweest die mij heeft ontdekt (van de zeven), dus is het me best aardig gelukt. Het is echt een fantastisch leuk teamuitje geweest en iedereen heeft er oprecht van genoten.

Zo simpel is dan geluk #64 | Goed gesprek

Het is voor mij heel erg belangrijk om te genieten van het leven, van de grote en kleine dingen. Deze geluksmomenten deel ik al langere tijd op mijn blog in de rubriek ‘Zo simpel is dan geluk‘. Al een aantal jaren deel ik hier regelmatig puntsgewijs de grote en kleine dingen in het leven waar ik van geniet en waar ik dankbaar voor ben. Het leek me voor de verandering echter leuk om dit voortaan eens op een andere manier te gaan doen. Lees vooral verder als je wilt weten wat mij de afgelopen tijd gelukkig heeft gemaakt.