Hoe ga je om met een dag waarop álles tegenzit?

We kennen het allemaal wel, zo’n dag waarop echt alles tegenzit. Je wekker is niet gegaan waardoor je veel te laat bent opgestaan, je morst tandpasta op je favoriete t-shirt, je laat de laatste crackers die je hebt voor het ontbijt uit je handen vallen, je fietsband is lek, je computer wil niet opstarten, je collega blijkt ziek te zijn waardoor je er helemaal alleen voor staat… En dan is de dag nog maar net begonnen. De frustratie zit inmiddels al behoorlijk hoog, het wordt weer zo’n dag waarop helemaal niks goed kan gaan.

Heel begrijpelijk dan ook dat je ontzettend chagrijnig bent en dat de meest kleine dingen je nu kunnen irriteren. Inmiddels raakt je al gefrustreerd van een stoplicht dat op rood springt net op het moment dat jij eraan komt, of het feit dat je collega net het laatste beetje warme water in de waterkoker voor je neus weg pakt. Nee, het komt echt niet meer goed vandaag.

Wanneer je echter in deze negatieve vibe blijft hangen weet je zeker dat het niet meer goed komt vandaag. De ene tegenslag zal de ander al snel opvolgen en je raakt alleen maar meer en meer gefrustreerd. Je komt in een negatieve spiraal. Dingen waar je normaal gesproken geen acht op zou slaan, zorgen nu ineens voor irritatie. De meest kleine dingen kan je ineens niet meer goed hebben.

Daarom is het juist op zo’n dag heel belangrijk om niet in het negatieve mee te gaan.

Wat mij altijd helpt is om eerst even tot tien te tellen. Op die manier zorg ik ervoor dat ik me weer wat rustiger voel en de frustratie langzaamaan van me af kan laten glijden. Vervolgens probeer ik de situatie eigenlijk altijd te relativeren. Ja, natuurlijk is het vervelend dat het niet loopt zoals ik wil, maar er zijn altijd ergere dingen. Zo is het bijvoorbeeld echt geen ramp dat het stoplicht ineens op rood springt en is het maar een kleine moeite om de waterkoker opnieuw aan te zetten. File? Vervelend, maar uiteindelijk lost de file niet ineens sneller op als ik gefrustreerd raak. Misschien kan ik beter even extra genieten van de fijn muziek op de radio.

Hoe je het ook wendt of keert. Je hebt vooral jezelf ermee als je gefrustreerd raakt. Jij zit immers met de vervelende gevoelens en gedachten en de problemen waar je tegenaan loopt los je daarmee zeker niet op.

Daarnaast probeer ik ook altijd te bedenken dat dit negatieve begin van de dag zeker niet hoeft te betekenen dat de rest van mijn dag ook mis zal lopen. Sterker nog, waarschijnlijk heb ik het ergste gehad en kan het vanaf nu alleen maar beter worden. Ik merk ook altijd dat als ik de situatie relativeer en op een positieve manier benader, ik de frustraties sneller los kan laten en de rest van de dag geen last meer heb van dit soort dingen die tegen zitten. Loslaten, dat is ook hierin echt een sleutelwoord.

Wat overigens ook goed helpt op zo’n dag vol frustraties:  CHOCOLA!

Mijn gedachten over vaccineren en de coronapas

Corona, het virus dat inmiddels niet meer uit ons leven weg te denken is. Om eerlijk te zijn hou ik mij altijd een beetje stil rondom dit thema. Ik zweef namelijk tussen alle meningen in. Echter leek het me toch goed om eens te vertellen hoe ik er in sta. Om te laten zien dat er meer is dan zwart en wit. Zoveel tinten grijs zijn er nog. Zelf probeer ik de situatie van meerdere kanten te bekijken. Open te staan voor de mening die anderen hebben. Daarbij denk ik wel dat het belangrijk is om kritisch te blijven en niet alles wat ons wordt verteld voor waar aan te nemen. Maar vooral is het voor mij belangrijk om altijd iemand anders zijn mening te respecteren en iemand daar niet om te veroordelen.

Wel of niet vaccineren?

Zelf ben ik niet gevaccineerd. Niet omdat ik tegen vaccineren ben. Ook niet omdat ik geloof in complottheorieën of bang ben dat ik een chip in mijn lichaam gespoten krijg. De reden waarom ik mij vooralsnog niet wil laten vaccineren is omdat ik zelf corona heb gehad. Inmiddels komt uit meerdere onderzoeken naar voren dat je dan 6 tot 7 keer beter beschermd bent dan na volledige vaccinatie. Ik zie daarom voor mezelf geen meerwaarde van vaccineren.

Wel zie ik in de praktijk toch klachten ontstaan na vaccinatie. De bekende trombose en hersenbloedingen komen gelukkig maar incidenteel voor. Wat ik echter regelmatig zie is dat – met name jongeren – vage klachten krijgen die vergelijkbaar zijn met de long-covid klachten. Daarnaast zie je bij vrouwen ook veranderingen optreden in hun menstruatiecyclus. Voor mij reden genoeg om voorlopig nog even te wachten met een vaccinatie, aangezien ik toch al op een natuurlijke manier geïmmuniseerd ben en de vaccinatie er niet voor zorgt dat ik geen anderen meer kan besmetten. Zou dit anders zijn, dan zou ik er waarschijnlijk anders in staan.

Twijfels bij de maatregelen

Het lijkt mij als overheid behoorlijk lastig om te handelen in een situatie als deze en ik zou dan ook zeker niet graag in hun schoenen willen staan. Uiteindelijk zal je het nooit voor iedereen goed doen. De maatregelen die gedurende de coronacrisis zijn genomen zijn echter elke keer wel heel erg krom. Dat zorgt bij mij wel voor twijfel.

Inmiddels zijn we op het punt beland dat er een coronapas aan te pas moet komen om bepaalde gelegenheden binnen te komen. Het ethische aspect laat ik even achterwege, maar echt begrijpen doe ik deze maatregel niet. Sowieso ligt de vaccinatiegraad inmiddels vrij hoog, dus waarom nu ineens een coronapas? Mijn gevoel zegt toch wel dat ze op deze manier de mensen die niet gevaccineerd zijn ertoe willen bewegen zich toch te laten vaccineren en daar kan ik niet echt achter staan.

De onlogica van de coronapas

Daarnaast is de logica achter de coronapas ver te zoeken. Iemand die gevaccineerd is kan met zijn QR-code zo een gelegenheid binnen terwijl hij mogelijk het virus bij zich draagt. Zo gingen kennissen van ons laatst de ene dag uit eten en de volgende dag waren ze ziek en bleken corona te hebben. Met oog op de incubatietijd hebben ze dus al met het virus bij zich in het restaurant gezeten. Niet heel handig dus om het zacht uit te drukken.

Ben je niet gevaccineerd dan zal je je eerst moeten laten testen. Hoewel je daardoor in principe dezelfde mogelijkheden hebt als iemand die gevaccineerd is, is het praktisch gezien wel een stuk ingewikkelder. Wil je ’s avonds lekker uiteten met vrienden, dan zal je onder werktijd een test moeten doen. Een paar dagen weg naar een hotel? Onbegonnen werk.

Hoe onlogisch de coronapas is laat ook de volgende situatie wel zien. Een dame gaat lekker een dagje naar de sauna en zit met verschillende mensen te zweten in de kleine sauna. Vervolgens wil zij aldaar even gaan lunchen, maar dat mag niet, want zij heeft geen QR-code. Een meneer geeft aan dat geheel terecht te vinden, want echt niet dat hij met een ongevaccineerde in het restaurant wil zitten. Dat hij daarnet met deze dame in de sauna heeft gezeten, waar je nog dichter op elkaar zit dan in een restaurant, dat is hij blijkbaar al vergeten. 

Ongevaccineerd vs gevaccineerd

Het is mijns inziens heel erg jammer dat de mensen zo tegen elkaar op worden gezet. Iedereen moet zelf de keuze kunnen maken of hij wel of niet gevaccineerd wil worden. Veel mensen die niet gevaccineerd zijn mogen zich niet laten vaccineren (om medische redenen) of hebben corona gehad en zien dus niet de toegevoegde waarde ervan. Daarbij kan je dus als je gevaccineerd bent ook nog het virus bij je dragen. Iets wat veel mensen overigens vergeten en daardoor de illusie hebben geen corona te kunnen krijgen. Bovendien komt nu steeds sterker naar voren dat de besmettelijkheid helemaal niet verschilt tussen gevaccineerden en ongevaccineerden. 

Wel zie ik duidelijk dat mensen die toch ziek worden vaak toch minder heftige klachten hebben. Wij hebben als praktijk al maanden niemand meer ingestuurd naar het ziekenhuis vanwege het coronavirus. En is dat niet juist het doel wat men wilde bereiken met vaccineren? Het virus zal niet meer weggaan verwacht ik, maar als corona voor het grootste deel van de mensen een simpele verkoudheid is, dan is dat misschien het hoogst haalbare en moeten we dat accepteren.

Is het dan nog wel nodig om zulke verregaande maatregelen te treffen? Dat is mijns inziens wel iets om over na te denken. Hoe je het namelijk ook wendt of keert, uiteindelijk zullen de echt kwetsbare mensen altijd voorzichtig moeten blijven. Of dat nu corona betreft, of de griep, of een longontsteking, zij hebben altijd kans om door zoiets ernstig ziek te worden of misschien zelfs te overlijden. Helaas.

Wees voorzichtig

Om een lang verhaal kort te maken: nee, ik ben zeker niet tegen vaccineren en ik denk ook oprecht dat mensen hierdoor minder ernstig ziek worden en we dus op deze manier de kwetsbare mensen beter kunnen beschermen. Echter denk ik dat het in sommige situaties geen toegevoegde waarde heeft om je te laten te vaccineren. Al met al denk ik vooral dat het goed is om er bewust over na te denken of je wel of geen vaccin wilt en daarin je eigen keuze te maken.

Belangrijk is het in mijn ogen wel om voorzichtig te blijven, zeker met mensen die kwetsbaar zijn. Immers heeft het coronavirus echt heel veel leed veroorzaakt, ook in mijn omgeving, dus ik ben wel de laatste die dit zal ontkennen. Wees je ervan bewust dat je – ook na vaccinatie – nog steeds corona kan hebben wanneer je verkoudheidsklachten hebt en het dus misschien verstandig is om dan even uit de buurt te blijven van je oma die al op leeftijd is.

Bovenal is het denk ik belangrijk om elkaar te blijven respecteren. Om met elkaar de discussie aan te gaan – dan komen er misschien juist weer nieuwe inzichten naar boven – maar wel zonder elkaar te veroordelen. Om ook in te zien dat de situatie helemaal niet zo zwart-wit is en er voor de verschillende meningen die er zijn wat valt te zeggen.

En het meest belangrijke: blijft juist in deze lastige tijd lief voor elkaar.

Even bijkletsen #25 | Ups en downs

Volgens mij kan ik met recht zeggen dat de afgelopen weken een periode waren met ups en downs. Het ene moment was er volop leegte en verdriet, het volgende moment volop vreugde en geluk. Het is precies zoals het leven is, maar het is ook wel pittig om zoveel emoties tegelijk te voelen. Ik merk dat mijn hoofd er een beetje vol van zit en dat ik behoefte heb om alles even op te schrijven. Kan ik dat net zo goed met jullie delen toch en even bijkletsen?!

Chaotisch verhuizen

Om te beginnen was het een chaos in mijn hoofd rondom het verhuizen. Spullen die bij mijn ouders lagen, spullen die in mijn vorige woning lagen, ik was het overzicht op gegeven moment kwijt. Het kostte bovendien erg veel energie om alles heen en weer te verhuizen. Mijn ontdekking van het jaar: ik heb echt veel te veel kleding. Echter vind ik het ook heel erg zonde om weg te doen. Toch ben ik kritisch geweest op wat ik mee wilde nemen en heb ik een deel naar de kledingbank gebracht in de hoop iemand anders er blij mee te kunnen maken. Het is even een gedoe dat verhuizen, maar ik ben wel enorm blij met de tijdelijke plek die ik nu heb.

Leegte en verdriet

Het is inmiddels een half jaar geleden dat mijn beste vriendin is overleden en ik mis haar nog elke dag. Bovendien was pas haar verjaardag. De eerste keer dat zij er zelf niet bij was om die te vieren. Dat soort dagen zijn toch altijd erg confronterend. Gelukkig kon ik het verdriet die dag delen met een andere vriendin van haar. Verder ervaar ik helaas van mijn eigen vriendinnen weinig steun in dit opzicht en dat vind ik best lastig. Eén van mijn vriendinnen heeft me erover geappt. De anderen hebben helemaal niks laten horen en zelfs geen moeite genomen om te reageren op social media. Hierdoor vind ik het juist ook moeilijk om er zelf over te praten. Heel lastig dus en zeker ook iets waar ik zelf aan moet werken door geen verwachtingen te hebben en door toch zelf de stap te nemen mijn verdriet te uiten op zo’n moment. 

Verder waren er ook wat andere teleurstellingen die hierbij in het niet vielen maar op zo’n moment toch wel even voor een mindere stemming zorgden. Zo kon helaas mijn midweek weg niet doorgaan (lang leve de coronapas) en werd ik uitgeloot voor een nieuwbouwproject waarop ik me had ingeschreven. Daarnaast waren er veel kleine frustraties van dingen die niet lekker liepen. Zo viel mijn gordijn ineens naar beneden en heb ik gedoe met mijn thermostaat. Gelukkig kan ik dit soort dingen altijd wel goed relativeren en weer loslaten.

Vreugde en geluk

De moeilijke momenten wisselden zich af met fijne momenten. Het bruiloftsfeest van mijn collega bijvoorbeeld. Fantastisch om haar zo gelukkig te zien en een gezellige avond te hebben met collega’s en andere gasten. Daarnaast waren er een aantal collega’s die nu bij mij om de hoek wonen en aangaven dat ik ze altijd kan bellen als er wat is. Zo blij mee. Ook had ik gisteravond nog een goed en diepgaand gesprek met de vriendin die me wel appte rondom het gemis van mijn beste vriendin. Een gesprek waar we beiden volgens mij veel aan hadden, dus dat is heel bijzonder.

Bovendien waren er wat fijne uitjes. Zo had ik een gezellige dag bij mijn vriendin en haar zoontje (1 jaar). Het was zo leuk om te zien hoe hij gedurende de dag weer aan mij wende en me vervolgens continu in de gaten hield om te zien of ik bijvoorbeeld wel mee ging wandelen. Zo schattig. Bovendien heb ik nog een aantal keer buiten de deur geluncht, ging ik lekker uiteten en genoot ik van overheerlijke koffie bij de Starbucks. Heel wat fijne hoogtepunten dus die zorgden voor wat afleiding en die de moeilijke momenten dragelijk maakten. 

Stoppen met bloggen?

Herken je dat? Al dagen heb je een hoofd vol inspiratie om over te bloggen, maar geen tijd om daadwerkelijk je laptop erbij te pakken. Natuurlijk is je geheugen fantastisch en ga je ervan uit dat al die losse flarden van inspiratie wel rond blijven zweven. Dat gebeurt ook, de meest mooi zinnen spoken door je hoofd en de blogonderwerpen vliegen je om de oren. Dan heb je eindelijk tijd om ervoor te gaan zitten en ineens…

… is alles weg.

De onderwerpen die je volop in je hoofd had zijn allemaal totaal vervaagd. Ineens schiet je helemaal niks meer te binnen. Waar je in gedachten al hele verhalen had geschreven komt er nu niks op papier. (Oké, op je scherm dan.) Als er dan weer een interessant onderwerp je gedachten binnen komt gevlogen krijg je de woorden niet op papier zoals je graag zou willen. Het lukt niet om de mooie zinnen te maken en wanneer je je blog terugleest voelt het meer alsof je op de basisschool een stukje hebt geschreven voor de schoolkrant.

Dan bedenk je dat het misschien maar beter is om te stoppen met bloggen. De inspiratie is op en wie zit er nu eigenlijk sowieso op jouw blogs te wachten? Bovendien is het allemaal maar veel van hetzelfde wat je schrijft. Nee, dat bloggen, dat heeft totaal geen zin meer. Er zijn ook genoeg andere manieren om je te vermaken immers. Nog heel wat boeken die je wilt lezen en ook de yogacursus vraagt volop aandacht.

Tot je vingers weer beginnen te kriebelen en je toch maar weer achter je laptop kruipt om een blog te typen. Stoppen met bloggen? Hell no!