Even bijkletsen #24 | Pech

Eigenlijk ben ik veel te moe (ik hoor jullie denken ‘nu al, de dag is net begonnen?’, maar ik typ dit de avond ervoor…), maar ik zal toch wat energie vrij maken om even met jullie bij te kletsen. Aangezien ik hier alleen op de bank zit en dan toch liever mijn woorden tot jullie richt dan dat ik tegen de muur ga zitten praten. Hoewel ik soms ook wel eens tegen de muren praat hoor, of tegen mezelf, altijd gezellig! We zitten alweer halverwege het jaar en het voelt vooralsnog wel een beetje als een jaar vol pech. Hoewel pech eigenlijk wat zacht is uitgedrukt, maar dan klinkt het tenminste niet zo zwaar. Gelukkig is er ook heel veel moois, dus het is wel goed in balans allemaal.

Pech, woning weg

Nog maar kort geleden had ik echt even een behoorlijk moment van pech. Degene die mij al wat langer volgt weet dat ik al een hele tijd op zoek ben naar een eigen (sociale huur)woning. Helaas krijg je die op dit moment niet in je schoot geworpen. Nu was het echter zo dat een kennis haar woning (particulier, maar net te doen voor mij qua prijs) ging verlaten en bij de verhuurder had aangeven dat ik hem maar al te graag van haar zou willen overnemen. Er sprankelde bij mijn dan ook een klein straaltje hoop, zou het dan eindelijk zover komen. Nee, natuurlijk niet. De verhuurder wilde het helaas toch via de makelaar regelen en die vond dat ik niet voldeed aan de inkomenseis. BAM! in een keer was het sprankje hoop weer helemaal weg en was ik weer een grote teleurstelling rijker.

Ups en downs

Verder gaat het leven eigenlijk een beetje met ups en downs. Veel mooie momenten komen voorbij. Fijne en diepgaande gesprekken bijvoorbeeld die heel bijzonder zijn. Of heel hard lachen met collega’s. Heel veel snoepen met collega’s ook, want we hebben altijd wel een excuus. Lekker sporten om al die calorieën weer een beetje kwijt te raken. Bloggen omdat het gewoon een fijne hobby blijft. Genieten van prachtige boeken en de zon op mijn gezicht. Ineens overvallen worden door verdriet omdat het allemaal gewoon even niet wil.  Het verdriet er laten zijn, maar er niet in blijven hangen omdat helemaal niemand daar mee geholpen is. Samen met lieve mensen genieten van fijne dingen. Ontroerd raken van al jullie lieve, mooie, bijzondere reacties op mijn blog over eenzame rouw. Het heerlijk vinden om tijdelijk op mezelf te wonen, maar inzien dat het door mijn gezondheid soms ook echt wel even zwaar is. Het leven ondergaan zoals het is, met hoogtepunten maar ook dalen. En pech dus.

Activiteiten weer oppakken

De afgelopen maanden waren sommige dingen een beetje stil komen te liggen, maar nu wil ik die weer graag oppakken. Zo ben ik weer volop bezig met mijn yogacursus en word ik daar enorm blij van. Daarnaast was ik begonnen met een online groeiprogramma en ben ik mij daarin ook weer aan het verdiepen. Even voor mezelf kiezen en vooral ook naar mezelf en mijn gevoel (leren) luisteren. De sportschool wil ik ook wat vaker gaan bezoeken, omdat het goed gaat en ik dus voorzichtig kan gaan opbouwen. Het werk gaat natuurlijk ook gewoon door, pittig soms, maar we maken er het beste van. En ook al heb ik soms behoorlijk pech. Uiteindelijk krabbel ik weer op en gaan we gewoon weer verder waar we gebleven waren.

Yogacurus: me verdiepen in yoga

Yoga maakt al heel wat jaren een deel uit van mijn leven. Hoewel de lessen soms best pittig zijn merk ik duidelijk dat yoga heel erg goed is voor mijn lichaam. En geest. Vooralsnog volgde ik (met een aantal tussenpozen) wekelijks lessen. Sommige houdingen worden dan wel benoemd, maar vaak wordt er niet veel dieper op ingegaan. Logisch ook, want anders zou de les uren duren. Het leek mij echter een aantal maanden geleden (lockdown) toch wel interessant om mij eens verder te verdiepen in de yoga. Geïnspireerd door Rianne ben ik dan ook begonnen met een yogacursus. De cursus duurt in principe een jaar, dus ik ben nog even zoet, maar ik wil alvast mijn ervaringen delen.

Een yogacurus, dat leek me wel wat. De cursus die ik heb gekozen duurt in principe een jaar. Je kan dan elke week een les volgen. Ik merk echter dat het mijn soms niet lukt om een les in een week te volgbrengen. De ene keer doordat ik door omstandigheden er even niet aan toe kom. De andere keer omdat ik wat meer tijd wel nemen. Ik heb me er dus bij neergelegd dat ik er langer dan een jaar over zal gaan doen. Helemaal niet erg, want het komt zoals het komt. Juist de yoga zegt ook dat het belangrijk is om te doen wat voor jou goed voelt.

De achtergrond van yoga

De eerste lessen bestonden vooral uit achtergrond. Hoe is de yoga ontstaan? Wat zijn de leefregels die horen bij de yoga? Wie zijn belangrijke mensen op het gebied van yoga? Veel theorie, maar wel theorie die ik erg interessant vond om te lezen. Dit was voor mij juist het stukje verdieping wat ik zocht. Yoga is namelijk veel meer dan alleen het uitvoeren van bepaalde houdingen. Het is ook de manier waarop je in het leven staat. Zonder oordeel bijvoorbeeld. Juist deze mooi gedachten achter de yoga vond ik erg interessant om te lezen en bovendien te leren toepassen in mijn eigen leven.

Belangrijke houdingen in de yoga

Hierna volgden heel wat lessen waarin verschillende belangrijke houdingen in de yoga naar voren kwamen. Het is de bedoeling dat je deze houdingen gedurende de week oefent. Het liefst meteen bij het opstaan, maar gezien ik altijd erg vroeg op moet (6 uur, oef) en me dan snel beroerd voel als ik me zo vroeg al inspan, heb ik de oefeningen juist voor het slapen gedaan.

De houdingen zijn verdeeld in oefeningen vanuit zit, liggende oefeningen, oefeningen met een vooroverbuiging en nog heel wat meer. Daarnaast wordt er ook uitgelegd waar de houding goed voor is. Dit zijn vaak bepaalde spieren of organen. Heel interessant om de achtergrond van deze houdingen te lezen. Tijdens een yogales doe je ze gewoon en dat is het. Tijdens deze lessen hoor je meer over de achtergrond en ga je ook voelen wat het met je lichaam doet. Er is dus gewoon net even meer aandacht voor die ene houding.

En verder…

Verder ben ik nog niet, maar ik heb natuurlijk even stiekem vooruit gebladerd en gezien dat er nog heel veel interessants aan bod komt. Zo zullen er nog lessen in het teken staan van de ademhaling en waarbij de focus op ontspanning ligt. Ook komt meditatie aan bod en gaan ze het hebben over waarneming en visualisatie. De komende tijd ben ik dus zeker nog even zoet!

Eenzame rouw

Rouwen, iedereen doet het op zijn eigen manier. Een bepaalde tijd staat er niet voor en er is ook geen handleiding hoe je het best kan rouwen. Het ene moment heb je het gevoel dat het best redelijk gaat. Het volgende moment word je ineens weer overvallen door intens verdriet. Het gemis wordt vaak met de tijd wel wat minder, maar toch blijven er altijd momenten waarop je je dierbare graag bij je had gehad. Vaak zijn er mensen die je steunen tijdens de rouw, maar toch is het voor mijn gevoel vooral een proces waar je zelf doorheen moet.

Verdriet delen

Zelf heb ik het geluk dat ik veel mensen om mij heen heb met wie ik het proces rondom het overlijden van mijn beste vriendin kon delen. Het meest sprak ik er eigenlijk over met collega’s aangezien ik die nu eenmaal dagelijks zie. Ook met mijn familie kon ik altijd goed praten, maar die probeerde ik ergens ook een beetje te sparen. Mijn vriendinnen stonden bovendien voor me klaar en stuurden lieve berichten en mooie kaarten. Helaas wonen zij niet in de buurt en was de steun in dat opzicht wat meer van een afstand. Via de app over dit soort dingen praten vind ik eigenlijk best lastig, dus eigenlijk waren op dat moment mijn vriendinnen misschien nog degenen op wie ik het minst terugviel. Daarnaast had ik ook contact met andere dierbaren van mijn lieve vriendin. Op verschillende manieren kon ik dan ook mijn verdriet delen en dat was heel erg fijn.

Rouw al snel vergeten

Toch merkte ik al vrij snel dat er in mijn omgeving eigenlijk niet meer naar mijn verdriet werd gevraagd. De eerste weken was er volop steun, maar al snel was er op een enkeling na niemand meer die het nog ter sprake heeft gebracht. Misschien durven mensen het ‘in real life’ ook gewoon niet zo goed te benoemen. Zelf vind ik het ook altijd lastig om het juiste moment te vinden om zoiets ter sprake te brengen, dus het ligt ook zeker aan mezelf. En soms had ik ook juist gewoon even behoefte aan wat gezelligheid en was het niet nodig om over de rouw te praten. Maar ik merk dat ik het ergens wel gemist heb om nog eens in real life te bespreken hoe de weken rondom het overlijden van mijn vriendin zijn verlopen.

Eenzame rouw

Uiteraard draait de wereld ook gewoon door en is het niet zo gek dat de mensen om je heen niet meer bezig zijn met wat er gebeurd is, aangezien het om mijn vriendin gaat en zij haar niet (goed) kenden. Bovendien heeft iedereen ook zijn eigen moeilijke dingen. Het is dus heel begrijpelijk dat er al snel minder aandacht is voor de rouw die je doormaakt. Dat maakt alleen voor mij wel dat ik me daarin soms wat eenzaam voel. Niet dat ik in zak en as zit hoor, ook voor mij gaat het leven toch door en ik probeer zoals altijd gewoon zoveel mogelijk te genieten. Mijn vriendin zou ook niets liever willen dan dat ik het leven vier. Daarnaast ben ik dus zelf ook niet zo’n prater en vind ik het lastig om dit soort dingen op gezellige momenten te bespreken. Ik draag er dus vooral zelf aan bij dat ik het rouwen soms als eenzaam ervaar. Maar soms zou het toch fijn zijn als iemand nog eens vraagt hoe het met het verdriet gaat.

Zo simpel is dan geluk #77 | De uitjes zijn terug

Het is voor mij heel erg belangrijk om te genieten van het leven, van de grote en kleine dingen. Deze geluksmomenten deel ik al langere tijd op mijn blog in de rubriek ‘Zo simpel is dan geluk‘. Al een aantal jaren deel ik hier regelmatig puntsgewijs de grote en kleine dingen in het leven waar ik van geniet en waar ik dankbaar voor ben. Het leek me voor de verandering echter leuk om dit voortaan eens op een andere manier te gaan doen. Lees vooral verder als je wilt weten wat mij de afgelopen tijd gelukkig heeft gemaakt.