Even bijkletsen #20 | Herfst

De herfst is begonnen, niet echt mijn favoriete seizoen. De kleuren die je in de herfst buiten ziet vind ik overigens prachtig, maar de regen… Daar word ik toch altijd wel een beetje ongelukkig van. Elke dag op de fiets zeiknat op je werk aankomen. Nee, het is echt niet mijn ding. Daarnaast vind ik het ook altijd jammer dat de dagen korter worden. Hoewel het natuurlijk ook wel weer wat heeft om op een regenachtige donkere avond lekker onder een dekentje te kruipen met een goed boek. Brengt de herfst toch nog zijn charme met zich mee.

De afgelopen tijd heb ik nog ontzettend kunnen genieten van het zonnetje. Extra zelfs, want ik heb vakantie gehad. Zo heb ik een aantal keer op het strand gelegen, heerlijk op een bedje met een tijdschrift in mijn handen. Ook bij het vakantiehuisje kon ik heerlijk liggen en genieten van de zon. Alleen al het feit dat je even helemaal niks hoeft is zo fijn. Bovendien ben ik een aantal boeken verder. De ultieme manier van ontspannen als je het mij vraagt, lekker lezen in de zon.

Ook heb ik wat uitstapjes gemaakt. Zo hebben we wat leuke dorpjes bezocht en ben ik een aantal keer uiteten geweest. Een overheerlijke lunch mocht natuurlijk ook niet ontbreken. De ene keer bij de Yoghurt Barn, dan weer pannenkoeken bij een ware pannenkoekenboerderij. Ik kan altijd zo genieten van lekker eten. Het hoogtepunt hierin was toch wel het eten in een skybar met uitzicht op de luchthaven. Zo bijzonder. Bovendien ben ik ook nog wezen shoppen in Bataviastad en maakte in een rondvaart door de Amsterdamse grachten. Het is overal lekker rustig nu, heel erg fijn en coronaproof natuurlijk.

Het was echt fijn om zo intens te kunnen genieten met een aantal lieve mensen om mij heen. Ik ben weer heel wat mooie herinneringen rijker en kan absoluut terugkijken op een fijne zomer. Het was misschien niet de zomer of vakantie zoals ik die van tevoren bedacht had, maar ik moet eerlijk zeggen dat dat mij geen moment teleurgesteld heeft. Ook in eigen land kan ik echt prima genieten van de zomer.

De herfst is niet alleen niet helemaal mijn favoriete seizoen, maar er komt ook een zware periode aan. De afgelopen weken waren dan ook weken met een lach en een traan. Het is mooi om herinneringen te maken met een dierbare, maar het is moeilijk om te weten dat dit de laatste herinneringen zullen zijn.  Op het werk zal het ook een drukke periode worden met de nieuwe coronagolf en de griepprikken die eraan zitten te komen. Het kan dus best zijn dat ik even wat meer afwezig ben in blogland de komende tijd.

 

Quote | Luisteren zonder te oordelen

Dagelijks zie ik eigenlijk wel mooie quotes voorbij komen. De een nog mooier dan de ander. Sommige quotes kunnen me echt raken, andere zetten me juist aan tot denken. Helaas vergeet ik negen van de tien keer om ze ergens op te slaan en onthoud ik dan vaak alleen de gedachte erachter. Ze delen op mijn blog lukt dan niet. Inmiddels probeer ik nu bewust de quotes waar ik iets mee heb op te slaan zodat ik ze met jullie kan delen en omdat ik ook nieuwsgierig ben naar wat jullie ervan vinden.

We live in a world where people judge first and listen and understand never, but what if we listened and understood first and never judged?
– j. iron world

Een quote die in mijn ogen heel erg actueel is en mij echt tot nadenken aanzette. Want inderdaad, we leven in een wereld waarin mensen heel erg snel oordelen. Eigenlijk kan je bijna niks meer zeggen zonder dat er iemand is die zijn oordeel klaar heeft. Vaak zonder dat iemand het achterliggende verhaal weet of op de hoogte is van iemand zijn situatie. Het lijkt wel of mensen zich daar goed bij voelen, oordelen over anderen, en het hen echt helemaal niet interesseert hoe dat voor een ander voelt. Natuurlijk mag je ergens een mening over hebben, maar je hóeft die niet altijd te delen.

Volgens mij zou de wereld heel wat mooier worden als we niet zo snel oordelen. Waarom luisteren we niet eerst naar iemand zijn verhaal. Staan we er voor open om te luisteren wat iemand beweegt. Om te horen hoe iemand tot zijn mening is gekomen. Om te begrijpen hoe iemand in een bepaalde situatie terecht is gekomen.

Het zou zo mooi zijn als we eens echt naar iemand luisteren. Luisteren zonder meteen te willen reageren. Luisteren zonder in gedachten met andere dingen bezig te zijn. Luisteren zonder te oordelen. Echt even alleen luisteren naar wat de ander te vertellen heeft.

Het is zo fijn als er iemand is die echt even naar je luistert. Daarnaast denk ik ook dat er meer begrip voor elkaar komt als je eerst eens de tijd neemt om open te staan voor wat iemand met je wil delen. Ik ga er zelf in ieder geval weer even extra opletten dat ik luister zonder te oordelen. Volgens mij kan dat alleen maar positief uitpakken!

 

Lezen | Zon, Karin Slaugther en Agneta’s Erfenis

Twee weken vakantie doen een mens goed. Het ene moment was het heerlijk weer en kon ik van een mooi boek genieten in de tuin. Het volgende moment liet het weer het afweten, maar kon ik binnen lekker op de bank kruipen met een goed boek. De leesflow zat er dus weer lekker in.

Dit schreef ik alweer even geleden (ik had vakantie in juni) en uiteindelijk ben ik er gewoon niet meer aan toegekomen om deze blog af te schrijven. Tot nu dan, want de boeken zijn veel te goed of mooi om niet met jullie te delen!

Zon – Lucinda Riley

Eerder las ik al de andere delen van de bekende serie de Zeven Zussen en nu was het nieuwste deel aan de beurt: Zon. Alleen al van de titel van dit boek word ik erg blij van. Dit boek vertelt het verhaal van de zesde zus, Electra. Ze is een prachtig model en daardoor wereldberoemd en rijk en lijkt niks te klagen te hebben. Echter blijkt zij wel degelijk met dingen te zitten, problemen die ze probeert te verdoven met drugs en alcohol. In tegenstelling tot haar zussen is ze niet nieuwsgierig naar haar afkomst, maar wil ze er eigenlijk niets van weten. Gaat ze uiteindelijk toch op zoek naar haar verleden?
Zoals de eerder delen van deze serie speelt het verhaal zich zowel in het heden als in het verleden af. Riley heeft het boek opnieuw zo geschreven dat je helemaal in het verhaal wordt gezogen. Binnen no time was ik weer helemaal in de wereld van de Zeven Zussen en genoot ik van het verhaal van Electra. Een prachtig boek als je het mij vraagt.

Will Trent serie – Karin Slaughter

Het is al een aantal jaar geleden dat ik het eerste boek van deze serie las: Genesis. Inmiddels heb ik net deel 4 en 5 gelezen en van beide boeken heb ik heel erg genoten. Verbroken speelt zich af in Grant County, waar Will Trent door Sarah Linton bij de moord op een jonge vrouw wordt betrokken. Jaren geleden is Sarah haar man Jeffrey tijdens zijn werk om het leven gekomen en gedurende de zoektocht naar de dader komt ook deze situatie nog bovendrijven. Zijn er toen fouten gemaakt?

Gevallen vertelt het verhaal van Faith Mitchell. Na een normale dag wil Faith haar dochtertje bij jaar moeder ophalen en blijkt dat het huis van haar moeder overvallen is en dat haar moeder bovendien spoorloos is. Samen met Will Trent en Sarah Linton duikt Faith in het verleden van haar moeder om er hopelijk op deze manier achter te komen waar ze is en wie haar overvallen heeft. Natuurlijk verloopt deze zoektocht niet zonder gevaar.

Twee fantastisch boeken die onderdeel vormen van een serie, maar ook prima los gelezen kunnen worden. Het zijn echte pageturners en de spanning is volop aanwezig. De personages zijn goed uitgewerkt en er zitten geweldige plotwendingen in. Als je van thrillers houdt zijn deze boeken echt een aanrader.

Agneta’s erfenis – Corina Bomann

Een boek dat ik zelf niet snel zou uitkiezen, maar kreeg van een collega. Het is het eerste deel van een trilogie over drie verschillende vrouwen. Dit boek vertelt het verhaal van Agneta en speelt zich voor een deel af op het Zweedse landgoed de Leeuwenhof. Ze heeft zich losgemaakt van haar familie en wil graag naar Stockholm om daar iets met schilderen te gaan doen. Dan krijgt ze echter bericht dat haar vader overleden is en zij de erfgenaam van het landgoed. Kiest Agneta voor de vrijheid die ze heeft in Stockholm, of is zij haar familie trouw en keert zij terug naar het landgoed?

Het boek heb ik met veel plezier gelezen en speelt zich af tegen een prachtig decor. Het speelt zich af in het begin van de 20e eeuw, een andere tijd, iets wat ik altijd wel interessant vind. Het boek beslaat behoorlijk wat pagina’s, maar het heeft mij geen moment verveeld. Ik vond het echt een mooi verhaa en heb ervan genoten.

Awkward beha momentjes

Als vrouw kom je er niet onderuit: het dragen van een beha. Tenminste, je moet natuurlijk niks, maar over het algemeen denk ik dat vrouwen hem toch wel dagelijks dragen. Hoewel het moment waarop je hem weer uit kan doen ook altijd wel weer erg fijn is. Zelf kan ik niet zo goed tegen kant en tierelantijntjes (ik krijg daar echt letterlijk de kriebels van) dus zijn mijn beha’s eigenlijk vrij saai en standaard. Echter heb ik al wel regelmatig wat minder saaie, maar juist hele awkward beha momentjes gehad.

De beha en het pashokje

Winkelen. Het is inmiddels niet meer zo vanzelfsprekend. In de tijd dat het nog volop kon stond ik in het pashokje en wilde ik een jurkje en een broek pas. Ik deed dus mijn shirtje en broek uit om eerst even het jurkje te passen. Helaas, het stond me niet, dus ik deed het snel weer uit. Het was tijd om de broek te passen. Ik deed hem aan en hij zat als gegoten. Vol enthousiasme stapte ik dan ook het pashokje uit om de broek aan mijn moeder te showen en eens even goed in de spiegel te kijken. De andere mensen die ook hun outfit in de spiegel aan het bewonderen waren keken mij echter nogal vreemd aan. Ik was in mijn enthousiasme vergeten even een shirtje aan te doen en stond dus niet alleen mijn broek, maar ook mijn beha te showen.

McDonalds en beha’s?

Gezellig een dagje naar een vriendin die een eind reizen verder woont. Het is mooi weer dus ik heb een strapless shirtje aan met uiteraard een strapless beha daaronder. In de trein is het door de airco echter best fris, dus ik doe mijn vestje aan en rits hem dicht. Op het station aangekomen zie ik mijn vriendin al staan en stap ik in de auto. We rijden naar de McDonalds om daar een lekkere vette hap te nemen. Aldaar nemen we plaatst aan een tafeltje en inmiddels heb ik het weer behoorlijk warm. Ik rits dus mijn vestje open en doe hem uit, waarop mijn vriendin heel hard begint te lachen. Wat blijkt, mijn strapless shirtje is helemaal afgezakt en ik zit dus in mijn beha in de McDonalds!

Een afzakkertje

In het verleden was mijn grootste passie twirlen. Voor wie het niet kent, het is het makkelijkst te omschrijven als ‘dansen met een stokje’. Begrijp je dan nog niet wat ik bedoel, dan raadpleeg je maar even een zoekmachine. Met onze twirlvereniging gingen we altijd regelmatig naar wedstrijden. We kregen dat altijd een mooie outfit aan, aangepast op het thema van de choreografie. Op gegeven moment was ik al wat ouder, maar viel in bij de jongere groep. De jurkjes die we op dat moment droegen waren zo gemaakt dat je er geen gewone beha onder kon dragen. Ik was de enige van de groep die een beha droeg (de rest was jonger) dus koos dan maar voor een strapless beha. Dat was achteraf gezien absoluut geen goed keuze. Halverwege de choreografie begon mijn beha al af te zakken. Wat een drama!

NOTE: helaas pindakaas, van al deze momenten heb ik geen foto, dan maar een foto van mijn voeten!