Even bijkletsen #9 | Dankbaar

Dankbaar zijn. Het is iets waar ik de laatste tijd wat moeite mee heb. Om mij heen zie ik mijn vrienden en kennissen die op zichzelf wonen of samen met hun partner. Vrienden die een huis kopen, gaan trouwen of net een kindje hebben gekregen. Regelmatig even lekker op vakantie gaan en elk weekend wel een leuk uitje hebben. Dat is mooi om te zien, heel erg mooi, maar soms ook wel een klein beetje confronterend.

Wie mij volgt, op mijn blog of via twitter, weet dat het de laatste tijd niet zo heel erg lekker gaat. In verschillende opzichten werkt mijn gezondheid niet mee en ook de gezondheid van mensen om mij heen baart mij zorgen. Daarnaast zijn er wat vriendschappen die niet zo soepel lopen en waardoor ik aan mezelf ga twijfelen. Ik voel me soms een beetje ‘mislukt’. Ik word dit jaar dertig, maar woon nog bij mijn ouders en ben nog alleen. Het zorgt ervoor dat het mij de laatste tijd wat minder goed lukt om dankbaar te zijn en dat terwijl ik dat juist zo belangrijk vind. De hoogste tijd dus om weer even stil te staan bij de dingen waar ik toch echt wel dankbaar voor kan zijn en het leven met een positieve blik te aanschouwen.

Waar ik dankbaar voor ben

• Mijn gezondheid is niet optimaal en dat belemmert mij absoluut in dingen (waaronder het bloggen dat de laatste tijd niet echt wil lukken). Echter is mijn gezondheid niet zodanig slecht dat ik bijvoorbeeld alleen nog maar op bed kan liggen, zoals ik om mij heen wel zie gebeuren. Het lukt mij regelmatig om kleine dingen te doen waar ik blij van word en af en toe een wat groter uitstapje is ook haalbaar. Daar ben ik heel erg dankbaar voor.
• Mijn lieve vriendinnen. Hoewel mijn vriendschappen niet altijd even soepel verlopen, heb ik drie vriendinnen waar ik altijd op kan rekenen. Een van hen is ernstig ziek, wat de vriendschap toch net even anders dan anders maakt. Maar wel heel erg sterk en bijzonder. De andere twee zie ik enkele keren per jaar, vanwege de afstand, maar ik spreek hen regelmatig via de app. Het is fijn dat ik zulke dierbare vriendinnen heb en ik ben hen heel erg dankbaar voor hun vriendschap.
• Mijn lieve familie. Daar heb ik het echt mee getroffen. Mijn familie is erg leuk en gezellig en iedereen staat altijd voor elkaar klaar. We ondernemen regelmatig leuke dingen met elkaar of gaan bij elkaar op verjaardag, maar het is nooit een verplichting. Heel erg fijn.
• De basis dingen die niet voor iedereen vanzelfsprekend zijn. Ik heb een dak boven mijn hoofd, genoeg te eten en te drinken en kleding aan mijn lichaam. Ik hoef mij op dit moment geen zorgen te maken om geld en dat geld ook voor alle dierbare mensen om mij heen, dus dat is heel erg mooi.
• De kleine dingen. Voor mij zijn dit dingen als het kunnen lezen van een boek, lekker tv kunnen kijken, of heerlijk puzzelen in mijn Japanse puzzelboek. Ook het maken van een wandeling, het genieten van de zon en het halen van een overheerlijk ijsje zijn kleine dingen waar ik enorm van kan genieten. Ik ben hier heel erg dankbaar voor.
• Leuke uitjes. Daar word ik altijd heel erg blij van. Hoewel ik altijd lang de tijd nodig heb om weer bij te komen van zo’n uitje, ben ik wel heel erg blij dat dit af en toe haalbaar is. Een mooi concert, een leuke stad bezoeken, naar de bioscoop, nieuwe kleding shoppen, naar een mooi musical, uitwaaien op het strand. Allemaal dingen waar ik heel erg van kan genieten en waarvan ik weet dat ze niet vanzelfsprekend zijn.
• Het hebben van werk. Hoewel mijn baan er de laatste tijd vooral voor zorgt dat ik de rest van mijn tijd aan het overleven ben, ben ik wel heel erg dankbaar dat ik werk heb, want ook dat is niet vanzelfsprekend is deze tijd, zeker niet als je chronisch ziek bent. Het is niet mijn droombaan, maar ik kan zeker wel genieten van mijn werk en bovendien heb ik leuke collega’s, waardoor ik met plezier naar mijn werk ga.

Waarschijnlijk vergeet ik nog heel wat dingen te benoemen waar ik ook heel erg dankbaar voor ben, maar misschien nog wel het belangrijkste is dat ik vooral ook heel erg dankbaar ben voor elke nieuwe dag. ❤

Advertenties

Zo simpel is dan geluk #46 | Zon

Geluk zit hem in de kleine dingen. Vandaar ook de titel van mijn blog, zo simpel is dan geluk. Het zonnetje dat schijnt, een mooi nummer op de radio… Er zijn heel wat kleine dingen waar ik van geniet. Daarom zal ik regelmatig een lijstje plaatsen met de dingen waar ik blij van word.

• Het handvat van mijn tas was kapot gegaan, dus ik ging even langs de schoenmaker met de vraag of hij hem zou kunnen maken. Binnen no time was mijn tas weer gemaakt en ik hoefde er helemaal niks voor te betalen. Super aardig.
• Gezellig lunchen met het gezin om mijn moeder haar verjaardag te vieren.
• De musical de Lion King. Wauw, wat is dat een geweldige musical. De film vond ik als klein meisje ook al helemaal geweldig. De muziek is prachtig en de dieren zijn zo geweldig mooi en goed gemaakt. Echt onvoorstelbaar. Dit is denk ik wel de mooiste musical die ik heb gezien.
• De Olympische Spelen. Echt, wat heb ik daar enorm van genoten en wat hebben de Nederlandse sporters ontzettend goed gepresteerd. Het heeft heel wat kippenvel momenten opgeleverd.
• Lekker een stukje wandelen in het zonnetje. Eigenlijk probeer ik dit altijd wel even te doen als ik een dag vrij ben. Heel erg blij dat de zon af en toe weer even tevoorschijn komt.
• Een dag zonder hoofdpijn. Eigenlijk zijn er nauwelijks nog dagen waarop ik zo goed als geen hoofdpijn heb. (Sterker nog, het gaat niet zo goed qua hoofdpijn.) Dus zo’n dag is echt een cadeau.
• Wie is de Mol? Wie is de Mol? Wie is de Mol?!!!
• Dat een van je favoriete artiesten je vraagt hoe het met je gezondheid gaat. Ik blijf dat zo bijzonder vinden.
• Op een verschrikkelijk drukke dag op het werk (ik ging gewoon pas een uur later naar huis) door een collega verwend worden met een heerlijke stroopwafel. Dat had ik even nodig.
• Een mooie film kijken samen met een vriendin. Lekker even ontspannen.
• Dat je tijdens een wandeling en mooie grote herdershond tegenkomt, die enthousiast begint te kwispelen zodra hij je ziet. Zodra ik bij hem was sprong hij tegen me op en kreeg ik een mega knuffel. Haha.

Chronisch ziek maar niet arbeidsongeschikt

Laatst zag ik een oproep voorbij komen waarbij ze op zoek waren naar mensen die chronisch ziek zijn, maar die niet arbeidsongeschikt zijn verklaard. Mensen die dus ondanks hun chronische ziekte ‘gewoon’ moeten werken, terwijl zij dat eigenlijk niet kunnen. Ik weet niet meer precies waar ik deze oproep voorbij zag komen, maar wel dat er al veel reacties waren van mensen die in deze situatie zitten. Daarbij kwam al snel het besef dat ik eigenlijk zelf ook in deze situatie zit.

Hoewel, misschien is mijn situatie toch net even anders. Ik ben chronisch ziek, maar het is in mijn geval niet zo dat ik helemaal niet kan werken. Op zich lukt het me om te werken, maar een fulltime werkweek is absoluut niet haalbaar voor mij. Echter is voor mijn beslist dat ik met mijn klachten prima 40 uur kan werken. Iets waar ik helaas niet veel aan kan veranderen, maar waardoor het mij zeker niet gemakkelijk wordt gemaakt.

Het is iets wat mij de laatste tijd wel eens frustreert. Ik werk nu ongeveer 32 uur verdeeld over 3,5 dag en ik merk aan alles dat dat gewoonweg te veel is. Het is voor mij heel erg belangrijk om in beweging te blijven en mijn spieren op pijl te houden, om een goede balans te hebben tussen inspanning en ontspanning, maar dat is helaas niet haalbaar op dit moment. Ik werk en tijdens mijn vrije momenten kom ik bij van het werken (op een enkele goede dag na). Energie om aan mijn gezondheid te werken door naar de sportschool te gaan of oefeningen te doen is er niet. Ik heb verschillende blessures die niet overgaan omdat ik het enerzijds niet genoeg rust kan geven en anderzijds mijn oefeningen niet kan doen. En dan heb ik het hoofdpijndossier nog niet eens genoemd.

Nu weet ik dat er heel veel mensen zijn die het een stuk slechter hebben dan ik. Dat ik heel erg blij moet zijn dat ik tenminste nog kán werken. Maar soms vind ik het toch echt wel lastig dat ik niet gedeeltelijk arbeidsongeschikt ben verklaard. Het zou mij zoveel meer rust geven. Het zou mij de ruimte geven om te kunnen werken, maar minder uren, zodat ik beter voor mezelf kan zorgen. Het zou de druk die ik nu voel om mijn werkdagen zo goed mogelijk door te komen en mijn klachten tijdens een werkdag zoveel mogelijk weg te stoppen enorm verlichten. Het zou mijn schuldgevoel dat ik weer van mijn werk naar huis moet omdat ik alleen nog maar kan overgeven door de migraine wegnemen. Ik zou mijn werkuren en vrije tijd zo kunnen indelen dat de werkuren goed haalbaar zijn.

Zo kan ik nog heel wat voordelen noemen. Het is echter zoals het is, daar kan ik niks aan veranderen. Ik maak het beste van de situatie zoals hij is. Ik doe mijn uiterste best en heb een oprechte lach op mijn gezicht als ik aan het werk ben, omdat ik het nu eenmaal graag doe. Ik heb het gezellig met collega’s waardoor ik de dagen makkelijker door kom. Maar het is soms wel moeilijk en zeker de laatste tijd heb ik het toch best wel een beetje zwaar.

 

Bijzonder: Stichting Ambulance Wens

Social media is niet altijd even leuk. Soms zie je de meest kwetsende berichten voorbij komen en kunnen mensen ontzettend naar tegen elkaar zijn. Echter zie ik ook vaak hele mooie dingen voorbij komen. Zo word ik elke dag weer even blij van de mooie tweets die ik voorbij zie komen van Stichting Ambulance Wens. Een stichting die ik zelf van dichtbij heb leren kennen (ik ben mee geweest met een wens van een dierbare) en sindsdien ben gaan volgen.