Even bijkletsen #21 | Sneeuw en ijs(je)

Na genoten te hebben van een prachtige lentedag, bedenk ik me dat ik nog helemaal geen blog heb geschreven voor dit weekend. Een mooi moment om gewoon weer eens even bij te kletsen. Niet dat ik zoveel spannends meemaak, maar ik klets er evengoed vrolijk op los. Met de nadruk op vrolijk, want dat word ik wel van zo’n prachtige dag als deze. Ik genoot dan ook van een heerlijke wandeling in de zon en haalde voor het eerst dit jaar een ijsje. Mijn geluk kan niet op. Helaas voor jullie heb ik er geen foto van gemaakt, dan maar een oude foto.

Sneeuw en schaatsen

De sneeuw was prachtig en ik vond het geweldig dat er weer geschaatst kon worden. Echter moest ik gewoon naar mijn werk, een half uur ploeteren door de sneeuw, en daar werd ik dan weer niet zo blij van. Mijn gewrichten zijn nogal instabiel dus ik heb vooral intens veel pijn gehad die week. Schaatsen is helaas voor mij ook fysiek niet haalbaar. Hoe mooi ik de winterse taferelen ook vind om te zien, ik was ergens ook wel weer blij dat het weer over was en de wegen weer gewoon begaanbaar. Wel vond ik het echt te gek om te zien dat iedereen zo genoot, maar elkaar bovendien hielp daar waar nodig.

Working 9 to 5

Op het werk was het wel even wat rustiger met al die sneeuw in de straten. Echter krijgen we nu vooral heel veel telefoontjes over de corona vaccinaties, waar wij ook nog maar vrij weinig over weten. Het beleid verandert met de dag en het bezorgt ons een hoop extra werk. Hebben we net een lijst gemaakt van de ene groep die wij zouden moeten gaan vaccineren, is dat ineens weer van de baan en moeten we een andere groep gaan vaccineren. Mijn mening, ze maken er echt een zooitje van, mooier kan ik het niet verwoorden. En ons levert het vooral veel extra werkdruk op. Helaas.

Sporten en yoga

Inmiddels kan ik bij de sportschool waar ik lid van ben een buitenles volgen. In eerste instantie is dat best even koud, maar gelukkig warm je al snel op. Ik vind het echt super fijn dat dit kan en dat je zo toch onder begeleiding kan sporten. Daarnaast doe ik ook wel eens een online workout thuis. Dat leek me in eerste instantie niks, maar ik vind het toch prima om te doen.
De yogalessen staan wel echt on hold. Echter inspireerde Rianne van She’s chaning lanes mij om een yogaopleiding te gaan doen. Dit is natuurlijk heel iets anders dan het volgen van een yogales, maar ik vind het wel heel erg leuk om ook met de achtergrond en filosofie van de yoga bezig te zijn. Bovendien doe ik ook wel eens een online yoga workout en is het tijdens de opleiding ook de bedoeling om dagelijks oefeningen te doen.

Daily life

Verder houd ik me vooral bezig met wandelen, puzzelen, lezen, series kijken en lekker eten. Bovendien ben ik bezig om mezelf te ontwikkelen en zijn er inmiddels al verschillende dingen die ontzettend op hun plaats lijken te vallen. Het is bijzonder om te zien dat, nu ik zo bezig ben met zelfontwikkeling, er ineens bepaalde dingen op mijn pad komen. Waarschijnlijk heeft het zo moeten zijn.
Zoals jullie merken heb ik nog steeds niet veel moeite met de situatie zoals hij nu is. Hoewel ik me wel steeds minder in de situatie kan vinden. Marije schrijft hier eigenlijk heel mooi een blog waar ik mij voor een groot deel in kan vinden. Hoewel ik er een hard hoofd in heb, blijf ik hopen dat we snel weer terug kunnen naar een normale(re) situatie.

Mocht jij wel moeite hebben met deze situatie. Voel je je eenzaam of verdrietig. Dan kan je mij altijd een berichtje sturen voor een luisterend oor.

Mijn identiteit: een zorgzame doorzetter

Zelfliefde. Het is ontzettend belangrijk, maar tegelijkertijd ook heel erg lastig. Het klinkt ook ergens een beetje zweverig. Wanneer ik naar mezelf kijk ben ik absoluut tevreden met wie ik ben. Ook zorg ik zeker goed voor mezelf. De laatste tijd merk ik echter dat ik wat meer behoefte heb aan verdieping. Wie ben ik nu echt? Zorg ik echt wel zo goed voor mezelf? Sta ik mezelf toe om mijn emoties te voelen, zowel de positieve als negatieve? Ben ik niet vooral bezig met er voor anderen zijn? Door middel van het groeiprogramma Zelfliefde van Lief Leven probeer ik antwoord te vinden op deze vragen.

De reden dat ik jullie laatst vroeg hoe jullie mij zouden omschrijven.

Hoe omschrijf je mij?

Het is bijzonder om te zien dat ook mijn lezers mij eigenlijk best goed kennen en vergelijkbare antwoorden geven op deze vraag als de mensen die dichtbij mij staan. (Te) lief, positief, een doorzetter, een denker, belangstellend, attent, zorgzaam… Het is een greep uit de antwoorden die voorbij kwamen. (In de reacties op deze blog lees je eventueel nog meer van de antwoorden.) Mooi om te lezen overigens, want eigenlijk kwamen er alleen positieve eigenschappen naar voren. Het zijn inderdaad eigenschappen die bij mij passen. Ik merk ook dat ik het fijn vind dat mensen zo over mij denken. Dit zijn zeker de dingen die ik wil uitdragen.

Jouw identiteit is niet wie jij bent

Het ging er echter juist helemaal niet om jezelf te leren kennen aan de eigenschappen die anderen bij jou vinden passen. Eigenlijk ontwikkelen we al deze eigenschappen omdat we gedurende de jaren ons aanpassen aan wat we denken dat mensen van ons verwachten. In de rol van doktersassistent is het belangrijk dat je zorgzaam bent. Wanneer je chronische pijnklachten hebt moet je een doorzetter zijn als je verder wilt komen in het leven. We willen een goede vriendin zijn voor onze vrienden, een goede dochter voor onze ouders. Jouw identiteit is echter niet wie jij bent.

Loslaten wie je niet bent

Het zorgde ervoor dat ik eens ging nadenken. Het gaat voor mij eerlijk gezegd vanzelf om door te zetten en positief zijn is echt aan mij besteed. Het is mijn natuurlijke manier om met dingen om te gaan. Ook zit het in me om zorgzaam te zijn. Op zich niks mis mee, maar ik besefte ook dat het inderdaad voor mijn gevoel is wat mensen daardoor van mij verwachten. Waarschijnlijk is dit helemaal niet zo, maar eens een doorzetter, altijd een doorzetter toch? En dat terwijl ik soms juist even helemaal niet wil doorzetten, maar gewoon verdrietig wil zijn omdat iets niet lukt. Soms heb ik ook best een dagje dat ik even niet positief ben en dat is oké. En soms is het gewoon fijn als iemand even aan jou denkt of voor jou zorgt en jij zelf niet degene bent die altijd voor een ander klaar staat. En dat is helemaal prima. De eigenschappen die bij jou passen, zijn maar eigenschappen en niet wie jij in de kern bent en daarmee altijd moet zijn. Een waardevolle les.

Welke van jouw eigenschappen zou jij soms even willen loslaten?

Lezen | De beproeving, De crypte en Over liefhebben en loslaten

In mijn overzicht vol met geluksmomenten, konden jullie al lezen dat ik weer heel wat boeken gelezen heb de afgelopen tijd. Het is een van de redenen waarom ik niet heel veel moeite heb met dit coronatijdperk: ik vermaak me echt prima met het lezen van boeken. Sterker nog, ik kom tijd tekort. Het lijkt wel of ik van alle kanten boeken en e-books aangereikt krijgt om te lenen of zelfs te houden. Mijn liefde voor lezen is dus duidelijk bekend in mijn omgeving. Een aantal van de boeken wil ik er weer uit pikken om met jullie te delen.

De beproeving – Marijke Verhoeven

Een boek waarbij ik echt helemaal in het verhaal raakte en dat ik maar moeilijk kon wegleggen. De beproeving is het eerste deel van een trilogie en vertelt het verhaal van Nina die een nieuwe start maakt door een bed en breakfast te gaan runnen p een eiland in Denemarken. Al snel ziet ze daar het silhouet van een blonde vrouw in een witte jurk en wanneer ze het hier met eilandbewoners over heeft is het al snel gedaan met de rust. Bovendien is er ook een psychiater neergestreken op het eiland samen met zijn volgelingen. Politieagent Torben Olsen probeert de rust op het eiland zo goed mogelijk te bewaren, maar of dat ook lukt?

Echt, een fantastisch boek met van alles in zich. Mysterie, romantiek, spanning, humor, het komt allemaal naar voren in het boek. Door de spanning leest het boek heerlijk weg en wil je het gewoon zo snel mogelijk uit hebben. De personages zijn bovendien erg goed uitgewerkt. Wat mij betreft echt een aanrader.

De crypte – Amanda Stevens

Opnieuw een boek waarin geesten een rol spelen en waar ik erg van genoten heb. Ook dit boek is het eerste deel van een trilogie. Het gaat over Amelia Gray, een jongedame die zich heeft gespecialiseerd in het restaureren van begraafplaatsen. Haar vader was opzichter van een begraafplaats, dus kwam Amelia als klein meisje regelmatig op het kerkhof en kwam ze er ook al snel achter dat er een wereld van geesten bestaat. In dit deel werk Amelia op een begraafplaats in Charleston en wordt ze door rechercheur John Devlin betrokken bij een gruwelijke moord. Een jonge vrouw is namelijk op gruwelijke wijze vermoord en achtergelaten in een graf dat niet het hare is.

Opnieuw een erg spannend boek waarbij je gewoon echt wil weten hoe het verhaal afloopt. Hoewel er dus geesten in het boek voorkomen is het boek wel echt een thriller en bijvoorbeeld niet fantasy-achtig. Natuurlijk kan een vleugje romantiek ook zeker niet ontbreken in dit boek.

Over liefhebben en loslaten – Rachel Brathen

Yogagirl Rachel Brathen (waar ik zelf eerlijk gezegd nog nooit van gehoord had) schreef haar persoonlijke verhaal op in het boek Over liefhebben en loslaten. De enthousiaste blog van Lenneke inspireerde me om dit boek te gaan lezen en mijn verwachtingen lagen dus hoog. Rachel verteld in het boek over haar jeugd, de moeizaam relatie met haar moeder, het overlijden van haar best vriendin en het gemis van haar hond Pepper. Ze vertelt hoe ze begon met yoga en hoe ze uiteindelijk de hele wereld rond reisde om yogalessen te geven. Haar leven met duidelijk veel ups en downs. Verdrietige momenten en mooie inzichten.

Het boek was erg mooi om te lezen en op sommige momenten raakte het me absoluut. Bovendien staan er mooie levenslessen in. Echter had ik soms ook het gevoel dat het wat ‘commercieel’ was en dat sommige dingen misschien net even mooier gemaakt zijn. Puur mijn gevoel en uiteraard geen oordeel. Al met al heb ik zeker van het boek genoten en werd ik helemaal meegetrokken in Rachel haar verhaal.

Zo simpel is dan geluk #72 | Groei

 

Het is voor mij heel erg belangrijk om te genieten van het leven, van de grote en kleine dingen. Deze geluksmomenten deel ik al langere tijd op mijn blog in de rubriek ‘Zo simpel is dan geluk‘. Al een aantal jaren deel ik hier regelmatig puntsgewijs de grote en kleine dingen in het leven waar ik van geniet en waar ik dankbaar voor ben. Het leek me voor de verandering echter leuk om dit voortaan eens op een andere manier te gaan doen. Lees vooral verder als je wilt weten wat mij de afgelopen tijd gelukkig heeft gemaakt.