In vorige blogs liet ik het al een aantal keer doorschemeren. De laatste maanden heb ik wat minder gelezen dan normaal het geval is. Helemaal niet lezen is voor mij echter geen optie. Op een of andere manier heb ik het soms gewoon echt even nodig om een boek te pakken en op die manier even helemaal te ontspannen. Echt een stukje me-time dat iedereen natuurlijk eens in de zoveel tijd nodig heeft. Het delen van de boeken die ik heb gelezen is er ook een beetje bij ingeschoten. Daar wordt het dus echt weer eens tijd voor!
De schemering en de dageraad – Ken Follet
Dit boek is het vierde deel van de Kingsbridge serie. Nu heb ik helaas de eerste drie delen nog niet gelezen. Echter kreeg ik dit boek in handen en las ik dat het verhaal zich voor de drie andere delen afspeelt en je het dus ook prima als eerste boek kan lezen. Dus begon ik toch aan dit boek en daar heb ik zeker geen spijt van. Het verhaal speelt zich een behoorlijke tijd geleden af, namelijk in 997 na Christus. Een interessante tijd om over te lezen vind ik zelf. Hoewel het boek bijna 800 pagina’s telt, is het verhaal zo mooi dat je niet kan stoppen met lezen.
Engeland wordt in deze periode van twee kanten belaagd. In het westen door Wales en in het oosten door de Vikingen. In deze chaotische periode worden drie levens met elkaar verbonden. Een botenbouwer, Normandische vrouw en jonge monnik krijgen allemaal te maken met de sluwe plannen van een bisschop wiens grootste doel is om macht en rijkdom te verkrijgen. Ze raken onlosmakelijk met elkaar, en het gehucht dat later Kingsbridge wordt genoemd, verbonden.
Het begin – Nora Roberts
Nora Roberts is wel echt een van mijn favoriete auteurs. Dit boek is net even anders dan we van haar gewend zijn. Het is het eerste boek van een serie die meer richting het fantasy genre gaat. Het verhaal is eigenlijk vrij actueel. Het gaat namelijk over een virus dat plotseling op kwam zetten en zich snel over de wereld verspreid met verschrikkelijke gevolgen. Binnen een week was meer dan de helft van de wereldbevolking dood. Lana en Max proberen de chaos echter te ontvluchtend en gaan samen weg uit New York. Op een of andere manier horen zij bij degenen die wel overleven. Waar ze heen vluchtend, dat weet niemand.
Hoewel het dus echt even een heel anders soort boek is dan Nora Roberts normaal gesproken schrijft, werd ik meteen in het verhaal gezogen. Het is denk ik gewoon haar schrijfstijl die mij weet te pakken. Op een of andere manier moet ik gewoon altijd weten hoe het verhaal verder gaat. Heel nieuwsgierig ben ik dan ook naar het tweede en derde deel van deze serie.
Leef! een boek dat mij ontzettend heeft geraakt en mij meer inspireerde dan de zelfhulpboeken die ik vooralsnog gelezen heb. Het boek kwam op mijn pad na het 
De afgelopen tijd heb ik door alle omstandigheden wat minder gelezen dan normaal. Mijn hoofd zat zo vol en ik was zo moe dat ik me niet goed kon concentreren. Helemaal niet lezen komt echter niet snel voor bij mij dus er zijn zeker wat boeken voorbij gekomen die ik kan bespreken. Op dit moment lees ik overigens De schemering en de dageraad van Ken Follet en daar zit ik helemaal in. Wat een prachtig mooi boek. 
Wanneer mensen mij vragen wat ik geloof, dan zeg ik altijd gekscherend dat ik in mezelf geloof. Vanuit mijn opvoeding ben ik niet met een geloof opgevoed en ik denk ook niet dat er een God bestaat die de aarde heeft geschapen. En Jezus? Eerlijk, over water lopen kan toch gewoon niet? (Zowel, dan zou ik dat graag leren.) Kortom, nee, ik heb niet zoveel met het geloof. In eerste instantie keek ik er dus ook wel even gek van op toen iemand na wat diepgaande gesprekken een boek aan mij uitleende. Het Evangelie van Thomas van Bram Moerland. Echter vind ik het wel altijd interessant want andere mensen geloven, dus besloot ik het boek wel degelijk te gaan lezen. 