Een hokje van glas

Kennen jullie ze nog? Van die groene hokjes van glas die vroeger overal te zien waren in het straatbeeld. In Londen zijn ze overigens rood en bestaan ze nog steeds. Je kon er binnentreden en dan contact leggen met iemand op een andere plek. Daarvoor had je overigens wel muntjes nodig om te betalen voor deze dienst. De jeugd van tegenwoordig zal geen idee hebben waar ik het over heb. De bejaarden daarentegen weten het waarschijnlijk precies: de telefooncel.

Mijn geheugen laat me even in de steek, maar ik hoorde laatst op het nieuws (denk ik) dat in een bepaald land alle telefoonhokjes waren verwijderd. Mijn gedachten gingen meteen terug naar mijn jeugd en de herinneringen die ik heb aan die lelijke groene dingen.

Zo stond er tegenover ons huis een telefooncel. Als kinderen maakten we daar toch stiekem een enkele keer gebruik van. We belden naar huis door middel van ‘collect call’. In dat geval hoefde je zelf niet te betalen, maar werd er aan degene die de telefoon aan de andere kant opnam, gevraagd of diegene de kosten wilde betalen. Zo konden we dus al zwaaiend naar mijn ouders vanuit de telefooncel een heel gesprek met hen voeren. Vonden ze niet leuk, want het was een stuk duurder dan een gewoon telefoongesprek. 

Natuurlijk moest er ook kattenkwaad uitgehaald worden. Zo gebeurde het ook wel eens dat we gewoon een willekeurig telefoonnummer in toetsten en het maar afwachten was wie we aan de telefoon zouden krijgen. Uiteraard waren de mensen daar niet heel blij mee, maar wij hadden ontzettend veel lol.

Overigens heb ik op vakantie in Turkije ook nog wel eens vanuit een telefooncel gebeld naar vriendinnen. In die tijd was er al mobiele telefonie, maar was dat vanuit het buitenland nog enorm prijzig. Echter kon je dus ook veel goedkopere telefoonkaarten kopen en op die manier vanuit een telefooncel met vriendinnen bellen. Ideaal!

Heb jij wel eens vanuit een telefooncel gebeld?

 

Een rumoerig jaar

Het eind van het jaar is weer aangebroken. Het moment om weer even terug te blikken op het jaar dat achter ons ligt. Om eerlijk te zijn moet ik even goed denken wat het jaar mij heeft gebracht. De laatste maanden van dit jaar zijn zo hectisch dat mijn hoofd niet helemaal mee werkt op dit moment. Het jaar eindigde in ieder geval met prachtig nieuws, waardoor het hoe dan ook een top jaar is geweest. Wel waren er ook wat dieptepunten dit jaar. Momenten die me weer een met beide benen op de grond zetten of waardoor ik de nodige rust moest pakken.

Het begin van het jaar was eigenlijk meteen pittig, met een aantal moeilijke situaties onder mijn vrienden, familie en op het werk. Rumoerige weken waren het. Nooit meer zal ik vergeten hoe een lieve jongen van twaalf bij ons op de praktijk het leven liet. We hebben er alles aan gedaan om dit te voorkomen, maar het mocht niet baten. Gelukkig hebben we een fijn team en heb ik veel over alles wat mijn bezighield kunnen praten, een goede manier om al het moeilijks te verwerken. Daarnaast hield mijn kies me behoorlijk bezig, maar gelukkig kon ik na heel wat maanden zeggen dat het gedoe daaromtrent over en voorbij was.

Na een lastig begin van het jaar volgden de lente en de zomer. Hoewel ik, na even op mezelf gewoond te hebben, weer terug moest naar mijn ouders, brengen de lente en de zomer toch voornamelijk mooie en fijne herinneringen met zich mee. Vele wandelingen heb ik gemaakt waarbij ik intens genoot van het mooie landschap. Ik was regelmatig aan het daten en hoewel ik mijn prins op het witte paard nog niet gevonden heb, ben ik wel weer een ervaring rijker. Verschillende concerten kwamen voorbij. Zo genoot ik een aantal keer van Blanko, de Simon & Garfunkel show van Nick en Simon en ging ik uit mijn dak op de nummers van U2, een tribute door de 3Js. Meerdere malen genoot ik van het gezelschap van vriendinnen waarbij we heerlijk lunchten of genoten van een overheerlijke high tea. Het lezen stond dit jaar op een wat lager pitje, maar de boeken die ik heb gelezen hebben mij wel weer vervuld met blijdschap.

Een dagje naar het Vondelpark was voor mij een dag met een gouden rand. Enorm blij werd ik van het prachtige weer. De zon liet regelmatig haar gezicht zien en daar genoot ik volop van. Zo ging ik een dagje varen en zorgde dat voor een echt vakantiegevoel. Meerder keren was ik lekker op het strand te vinden en ook een drankje op het terras is niet aan mijn neus voorbij gegaan. Mijn vakantie was aangebroken en na al dat mooie weer was het tijdens mijn weekendje weg volop aan het regenen. Dat zorgde er overigens niet voor dat ik minder genoot. Op mijn blog vertelde ik heel open over mijn kinderwens en het revalidatietraject wat ik jaren geleden heb ondergaan. Het blijft bijzonder dat ik zo open kan vertellen op mijn blog en alleen maar mooie en lieve reacties krijg.

De zon liet zich nog lange tijd zien, maar uiteindelijk werden de dagen toch weer donkerder en grijzer. De zomer was voorbij en mijn lichaam werd daar niet zo gelukkig van. Na zonneschijn komt regen. Natuurlijk bleef ik positief, maar al snel volgde het een op het ander. Ik kreeg een ontsteking aan mijn evenwichtsorgaan en was ruim een maand duizelig, om de maand vervolgens af te sluiten met corona. Eerlijk gezegd ben ik voor mijn gevoel echt een maand kwijt. Het was moeilijk om positief te blijven, maar achter de wolken schijnt de zon.

Uiteindelijk sloot ik het jaar toch nog af met positief nieuws. Na jarenlang wachten heb ik eindelijk een woning. De laatste weken van het jaar stonden dan ook vooral in het teken van klussen, klussen en nog meer klussen. En meubels en spulletjes shoppen natuurlijk. Het is helaas nog niet klaar op dit moment, ik hoop ergens eind januari te kunnen verhuizen. Het is een pittige tijd, maar de laatste dagen van het jaar heb ik met de Kerst nog even fijn kunnen genieten van lekker eten en lieve mensen om mij heen.

Het was al met al een rumoerig jaar met moeilijk momenten, maar ook met enorm veel geluksmomenten. Ik ben dan ook enorm dankbaar dat het jaar mij weer zoveel moois heeft gebracht. Ik hoop in het nieuwe jaar lekker te kunnen gaan genieten van mijn nieuwe huisje en weer even wat rust te kunnen pakken.

Ik wens jullie allemaal een heel mooi nieuwjaar toe. Ik hoop dat er veel geluksmomenten voor je zijn!

Het kerstgevoel…

… mist bij mij nog een beetje moet ik eerlijk zeggen. Dat vind ik overigens helemaal niet erg. Ik word altijd enorm blij van de Kerst, maar het is voor mij zeker geen verplichting. Hoewel het gevoel nog mist heb ik wel fijne dagen in het vooruitzicht, met lieve mensen om me heen. Daar ben ik heel erg dankbaar voor.

Ik wens jullie ook allemaal fijne feestdagen toe. Ik hoop dat je deze dagen kan doorbrengen op een manier die voor jou fijn voelt. Of dat nu heel uitbundig, of juist in stilte is. Het is allemaal goed. Wel hoop ik dat je niet eenzaam hoeft te zijn, want dat is iets wat ik niemand gun. Hele mooie dagen gewenst!

Even bijkletsen #31 | Werken en klussen

Zo vlak voor de feestdagen is het eigenlijk wel weer even tijd om bij te kletsen. Niet dat ik enorm veel te vertellen heb overigens. Mijn leven bestaat op dit moment vooral uit werken, klussen, werken, klussen… Enorm leuk natuurlijk, maar ook wel enorm vermoeiend. Bovendien levert al dat klussen mij enorm veel pijn op, dus het is behoorlijk zwaar. Gelukkig heb ik geen haast om mijn nieuwe woning te betrekken, dus kan ik rustig aan doen. De laatste dagen staan er ook nog wat leuke uitjes op de planning, dus naast het harde werken heb ik ook nog wat leuks te doen.