It’s Christmas time

Het jaar loopt ten einde en ook in dit bizarre jaar is het toch weer zover: het is Kerst. Om eerlijk te zijn vind ik het best wel stom dit jaar. Beide kerstdagen vallen in het weekend, dus heb ik er precies helemaal niks aan. En dan valt nieuwjaarsdag ook nog eens op zaterdag. Geen enkele extra vrije dag dus dit jaar rondom Kerst en Oud en Nieuw. Het is niet eerlijk, ik ben het er niet mee eens. Ik denk dat ik ga demonstreren.

Omdat het gewoon een pittig jaar was

De laatste maand van het jaar is inmiddels aangebroken. Een maand waarin ook ik vaak even terugblik op afgelopen jaar. Meestal door te kijken naar al het moois wat het jaar bracht, want hoewel elk jaar ook zeker zo zijn tegenslagen heeft, focus ik me liever op de positieve momenten. Echter merk ik dat ik dit jaar best wel pittig vond en wil ik daar toch ook over schrijven. Door alle drukte ben ik namelijk snel geneigd om aan mijn gevoel voorbij te gaan. Juist door even stil te staan bij afgelopen jaar, geef ik mezelf ook de ruimte om te voelen wat het met mij heeft gedaan.

Hoe ga je om met een dag waarop álles tegenzit?

We kennen het allemaal wel, zo’n dag waarop echt alles tegenzit. Je wekker is niet gegaan waardoor je veel te laat bent opgestaan, je morst tandpasta op je favoriete t-shirt, je laat de laatste crackers die je hebt voor het ontbijt uit je handen vallen, je fietsband is lek, je computer wil niet opstarten, je collega blijkt ziek te zijn waardoor je er helemaal alleen voor staat… En dan is de dag nog maar net begonnen. De frustratie zit inmiddels al behoorlijk hoog, het wordt weer zo’n dag waarop helemaal niks goed kan gaan.

Stoppen met bloggen?

Herken je dat? Al dagen heb je een hoofd vol inspiratie om over te bloggen, maar geen tijd om daadwerkelijk je laptop erbij te pakken. Natuurlijk is je geheugen fantastisch en ga je ervan uit dat al die losse flarden van inspiratie wel rond blijven zweven. Dat gebeurt ook, de meest mooi zinnen spoken door je hoofd en de blogonderwerpen vliegen je om de oren. Dan heb je eindelijk tijd om ervoor te gaan zitten en ineens…

… is alles weg.

De onderwerpen die je volop in je hoofd had zijn allemaal totaal vervaagd. Ineens schiet je helemaal niks meer te binnen. Waar je in gedachten al hele verhalen had geschreven komt er nu niks op papier. (Oké, op je scherm dan.) Als er dan weer een interessant onderwerp je gedachten binnen komt gevlogen krijg je de woorden niet op papier zoals je graag zou willen. Het lukt niet om de mooie zinnen te maken en wanneer je je blog terugleest voelt het meer alsof je op de basisschool een stukje hebt geschreven voor de schoolkrant.

Dan bedenk je dat het misschien maar beter is om te stoppen met bloggen. De inspiratie is op en wie zit er nu eigenlijk sowieso op jouw blogs te wachten? Bovendien is het allemaal maar veel van hetzelfde wat je schrijft. Nee, dat bloggen, dat heeft totaal geen zin meer. Er zijn ook genoeg andere manieren om je te vermaken immers. Nog heel wat boeken die je wilt lezen en ook de yogacursus vraagt volop aandacht.

Tot je vingers weer beginnen te kriebelen en je toch maar weer achter je laptop kruipt om een blog te typen. Stoppen met bloggen? Hell no!