Chronisch ziek, schaam je!

In mijn dagelijks leven heb ik het eigenlijk nooit over mijn chronische ziekte. Voor een groot deel komt dit omdat ik mijn beperkingen inmiddels geaccepteerd heb. Daarbij heb ik er ook nauwelijks behoefte aan om erover te praten. Wanneer ik wel even mijn ei kwijt wil schrijf ik het vaak van mij af. Hier op mijn blog of in het kort op twitter. Dat is voor mij dan genoeg, ik kan het dan loslaten. Toch is er soms ook wel een bepaald gevoel in mij waardoor ik het niet altijd fijn vind om over mijn ziek zijn te praten. Tot voor kort kon ik mijn vinger hier niet helemaal op leggen.

Vakantieheimwee

De één heeft er meer last van dan de ander, heimwee. Bij een tijd van vakantie hoort voor sommige mensen dit begrip erbij. Ze verlangen ontzettend terug naar huis. Naar de lieve mensen die ze achterlaten of hun eigen fijne spulletjes. Soms zijn mensen er letterlijk ziek van. Heel erg vervelend lijkt me dat. Gelukkig heb ik hier zelf geen last van en heb ik hier als jong meisje ook nooit problemen mee gehad. Ik vond het altijd heerlijk om uit logeren te gaan of lekker op vakantie te zijn. Waarom dan toch een blogje over heimwee?

Werk, moed en schoenen

In deze post vertelde ik jullie dat er een sollicitatiegesprek aan zat te komen. Ik solliciteer inmiddels op alle functies die ik tegenkom (ik heb heel hard werk nodig), maar dit leek me echt een leuke functie om te doen. Ik had niet helemaal de juiste diploma’s voor de functie, maar ze hadden me niet voor niks uitgenodigd voor een gesprek toch?! Vol goede moed stapte ik op een zonnige donderdag dan ook in de auto.

Vriendschap van één kant

Slechte eigenschappen, ik heb er wel een aantal. Vandaag wil ik het hebben over één van mijn slechte eigenschappen. Hoewel ‘eigenschap’ misschien niet helemaal juist verwoord is. Ik denk dat er toch heel wat mensen zijn die deze eigenschap herkennen. Op één of andere manier zit het toch een beetje in ons heb ik het idee.