In het wilde weg typen

vakantieHoewel ik eigenlijk aan het lezen was heb ik toch maar even mijn laptop tevoorschijn gehaald. Om een lang verhaal kort te maken, ik kan mijn ogen maar nauwelijks openhouden op dit moment. Lezen heeft niet zoveel zin op die manier, dus ik ga maar even in het wilde weg wat typen om toch een beetje wakker te blijven. Het is immers nog lang geen bedtijd. Waarom ik zo moe ben weet ik eerlijk gezegd niet, maar het is wat het is. Eigenlijk zou ik graag in de zon willen gaan zitten, maar de wolken hebben helaas de overhand nu. Lees verder

Flarden van gedachten

Ik vertelde het al in mijn vorige blogje, ik voel me een beetje leeg sinds ik terug ben van vakantie. Gelukkig heb ik ook daarna nog leuke dingen gedaan, dus verdwijnt die leegte op deze momenten weer naar de achtergrond. Daarnaast lees ik veel op dit moment waardoor ik mezelf even in een andere wereld waan. Niets is heerlijker dan in het zonnetje te genieten van een goed boek en daarbij heerlijk weg te dromen. Lees verder

De fase van ontkenning: Ben ik chronisch ziek?

IMG_20131210_133516Op dit moment ben ik het boek ‘Ziekelijk gelukkig’ van Janet Bouwmeester aan het lezen. Ik heb er lang over nagedacht of ik dit boek wilde kopen. Ik heb mijn aandoening immers geaccepteerd en kan en prima mee omgaan. (Toch?!) Ik vind het echter wel interessant om te lezen hoe anderen met hun chronische aandoening omgaan. Bovendien denk ik dat je daar altijd wat van kan leren, hoe goed je zelf ook al met je beperking omgaat. Daarnaast had ik veel positieve verhalen gelezen over dit boek en dus besloot ik om het boek aan te schaffen.

Lees verder

Geef mij een naam

Ze is moe, heel erg moe en het lijkt wel alsof het steeds erger wordt. Bovendien voelt ze zich veelvuldig ziek. Keelontsteking, ontstoken holten, de infecties vliegen haar om de oren. De huisarts stuurt haar naar het ziekenhuis om bloed af te nemen. Er komt niks uit. De moeheid wordt steeds erger, tot ze zelfs niet meer op haar benen kan staan. Nog een aantal keer laat ze bloedprikken. Nog een aantal keer krijgt ze te horen dat er niks afwijkends te vinden is. Dan wijst iemand haar op cmv. Gevonden! Dat vervelende virus heeft haar in zijn greep.

Lees verder