Ze is moe, heel erg moe en het lijkt wel alsof het steeds erger wordt. Bovendien voelt ze zich veelvuldig ziek. Keelontsteking, ontstoken holten, de infecties vliegen haar om de oren. De huisarts stuurt haar naar het ziekenhuis om bloed af te nemen. Er komt niks uit. De moeheid wordt steeds erger, tot ze zelfs niet meer op haar benen kan staan. Nog een aantal keer laat ze bloedprikken. Nog een aantal keer krijgt ze te horen dat er niks afwijkends te vinden is. Dan wijst iemand haar op cmv. Gevonden! Dat vervelende virus heeft haar in zijn greep.