Sunshine blogger award

sunshine-awardYahoooo! Ik ben genomineerd voor de sunshine blogger award en wel door Jeanine en Iris! Heel erg bedankt! Vergeet vooral niet om even een bezoekje aan de blogs van deze dames te brengen! Het blijft altijd erg leuk om zo’n nominatie te ontvangen en ook een hele eer. Het bedenken van de feitjes is altijd wat lastiger helaas, haha. Om nog maar te zwijgen over het nomineren van andere bloggers. Volgens mij heeft een groot deel van mijn volgers de nominatie namelijk al ontvangen. Ik ga mij daarom niet helemaal aan de spelregels houden (foei!) en nomineer bij deze iedereen die dit leest en nog niet genomineerd is! Lees verder

Studeren: niet geschikt

Er was eens… drie woorden waar elk sprookje mee begint. Ooit had ik ook een mooi sprookje in mijn hoofd. Ik zou gaan studeren, een leuke man vinden en kinderen krijgen. En dat alles natuurlijk in goede gezondheid. Om precies te zijn zou ik óf een dansopleiding beginnen, óf ik zou geneeskunde gaan studeren en na mijn studie proberen astronaut te worden. Het plaatje was compleet.

Lees verder

Alweer een jaar voorbij

Het einde van het jaar 2013 nadert. Een drukke periode voor mij (ik ben mezelf een beetje voorbij aan het lopen). Ik had veel dingen te regelen en volbrengen en ook nog een deadline voor een verslag. Daarnaast moest ik regelmatig naar het ziekenhuis voor onderzoeken. Om een lang verhaal kort te maken, de internist kwam niet verder dan PDS. De andere klachten (pijn, moeheid, veel ziek e.d.) kon hij niks mee. Het nieuwe jaar begint voor mij dus ook weer met ziekenhuisbezoekjes. Het houdt je bezig. Daarnaast kregen wij als gezin nog een behoorlijke klap te verduren. Keuringsartsen kunnen tegenwoordig iemand die al zeven jaar volledig is afgekeurd ineens genezen verklaren. Jammer alleen dat de klachten helemaal niet weg zijn, sterker nog, zelfs erger zijn dan zeven jaar geleden. Lees verder

Hersenspinsels

Soms wordt het allemaal een beetje teveel. Niet per se in negatieve zin, maar je ziet gewoon door de bomen het bos even niet meer. Je moet nog zoveel doen, maar er komt maar weinig uit je handen. Je hebt het druk met leuke dingen, vrijwilligerswerk, studeren, praktijkdagen, verjaardagen. Anderzijds moet je ook leuke dingen opgeven omdat er teveel onzekerheden zijn rondom dat ene uitje. Ga je het fysiek wel redden? Kan je na afloop nog met het ov naar huis? Teveel onzekerheden die bij voorbaat al stress gaan opleveren, dus dan maar voor zekerheid kiezen en je kaartje verkopen. En dan nog de stress rondom werk, of beter gezegd het niet kunnen vinden ervan. Avond na avond op zoek naar vacatures die je niet vindt. Het gaat goed met je, maar toch is dat net dat kleine dingetje waardoor je je leven niet helemaal op de rit hebt. Na weer een afwijzing voel je je dan toch even rot. Maar waarom? Je hebt een dak boven je hoofd en te eten en drinken, dus eigenlijk niks te klagen. Je hebt de afgelopen tijd zoveel leuke dingen gedaan, er staan leuke dingen op de planning, je geniet van de kleine dingen. Dus niks om je rot over te voelen toch? Toch? En dat kaartje dan, dat je verkocht hebt. Het uitje waar je al maanden naar uit keek? Nee, je hebt het goed, je mag je helemaal niet rot voelen…

Morgen is weer een nieuwe dag. En ik ga er hoe dan ook een mooie dag van maken!