Lezen | Een bundeltje licht

Op de middelbare school las ik regelmatig gedichten. We moesten ze altijd helemaal ontleden tijdens de lessen Nederlands en waar ik dat eerst best een dingetje vond begon ik er later steeds meer plezier in de krijgen. Uiteindelijk begon na de middelbare school mijn interesse voor gedichten toch weer wat te verslappen. Ik hiel het bij het lezen van gewone boeken. Regelmatig zie ik echter op social media wel mooie kleine gedichtjes of quotes voorbij komen, waar ik dan wel weer erg blij van word.

Het was dan voor mij ook een groot geluk om de dichtbundel “Een bundeltje licht” te winnen via Lenneke haar blog.

Een bundeltje licht is geschreven door Britt Nelissen van Little Universe. (Hier verkoopt ze overigens naast haar dichtbundel ook kaarten met haar prachtige gedichten.) Het is een bundel met gedichtjes over geluk en verdriet, over angst en liefde, of zoals Britt zelf zegt, het zijn kleine gedichtjes met een groot hart. Het pakketje dat ik kreeg was heel erg leuk ingepakt en bovendien zaten er ook een aantal kaarten bij waar ik anderen weer blij mee kan maken. Helemaal leuk!

Omdat ik echt goed de tijd wilde nemen om elk gedicht goed in me op te nemen nam ik de beslissing om elke avond voor het slapengaan een gedicht te lezen. In de bundel staan 55 gedichten, dus ik heb ze nog lang niet allemaal gelezen. Toch kan ik voor mijn gevoel zeker al wel mijn mening geven over Een bundeltje licht. Het zijn namelijk stuk voor stuk heel fijne gedichtjes.

In elke gedichtje komt wel een mooie boodschap naar voren. Verschillende van de gedichten hebben mij al tot denken gezet. Ze gaan over het leven in het hier en nu. Over het genieten van de kleine dingen in het leven. Over dromen en over geluk. Kortom allemaal onderwerpen die mij heel erg aanspreken en waarvan ik het fijn vind om over na te denken.

Elke avond voor het slapengaan lees ik een gedichtje en geniet ik van de mooie woorden waarmee het op papier is gezet. Ik denk na over de boodschap die erin zit. Ik neem het in me op en draag het met me mee. Ik word er blij van en het is voor mij echt een moment van geluk en een mooie manier om te dag af te sluiten.

Stop, politie!

De politie is je beste vriend. Totdat je een bekeuring krijgt natuurlijk. Dan is die liefde ineens over. Het liefst krijg je natuurlijk zo min mogelijk met de politie te maken. En die bekeuringen kan je uiteraard ook missen als kiespijn. Ben ik zo braaf dat ik nog nooit een bekeuring heb gehad? Of kom ik toch regelmatig met de politie in aanraking. Ik zal het je vertellen.

Klein meisje

Als klein meisje (brugklasser van 11) kwam ik voor het eerst echt met de politie in aanraking. Ik fietste altijd naar school en moest dan ook een kanaal oversteken met een pont. Ik was altijd een heel braaf meisje en had in het donker altijd netjes mijn licht aan. Op een keer deed mijn voorlicht het echter niet. Het regende heel hard en ik moest de pont halen, dus ik bedacht me op de pont maar even te bekijken waarom mijn licht het niet deed.
Vlak voor de pont stond echter politie te controleren en natuurlijk werd ik er tussenuit gepikt omdat mijn licht het niet deed. Achteraf bleek dat dit kwam doordat mijn fietsband door de regen langs mijn dynamo gleed waardoor mijn dynamo niks deed. De agente was echter onverbiddelijk, ik kreeg een bekeuring. Daar was ik best even van ontdaan overigens. Uiteindelijk heb ik hem trouwens niet betaald omdat ze mijn naam echt totaal verkeerd hadden geschreven en mijn ouders de bekeuring retour hebben gestuurd met ‘persoon niet op dit adres bekend’. Ha! Ik heb er nooit meer iets van gehoord.

Te snel

Daarna is het gelukkig even stil geweest. Vorig jaar kreeg ik voor het eerst een bekeuring voor te snel rijden. Gelukkig reed ik maar een paar kilometer te hard, dus de kosten waren niet heel hoog. Ik was op weg naar mijn vriendin die op de intensive care lag en reed in een voor mij onbekende stad. Zonder navigatie, dus was goed aan het opletten waar ik heen moest. Ik zag uiteraard dat de 80-kilometer weg ineens overging in een 50-kilometerweg, alleen heb ik blijkbaar doordat ik tegelijkertijd aan het zoeken was, niet op tijd afgeremd. Overigens hadden haar ouders op precies dezelfde plek een bekeuring gekregen, dus lag het misschien toch niet helemaal aan mij. Zonde van mijn geld was het wel.

Stop, politie!

De laatste keer dat ik met de politie in aanraking kwam was niet lang na die eerste bekeuring. Het was Koningsdag en ik reed op de snelweg vlak achter een andere auto. Ineens schoot er van links een auto tussen mij en mijn voorganger. ‘Aso!’ dacht ik nog, wat een idioot om er zo tussen te schieten. Twee tellen later ging er ineens een lichtje branden. Stop! Politie. Volgen. Ineens had ik klotsende oksels. Was dat echt voor mij? Ik reed toch netjes de juiste snelheid? Had toch niet per ongeluk rechts ingehaald? Ik reed achter de politie aan naar een tankstation en stapte daar met een rood hoofd uit om te gaan horen wat ik nu precies had misdaan. ‘Niet schrikken hoor’ zei de (mega knappe!) agent. Wat bleek, ze hadden me even aan de kant gehaald om aan te geven dat mijn tankklepje nog open stond. Gewoon om aardig te zijn. Pfffffieuw, ik had niks verkeerd gedaan, maar was vooral heel erg stom geweest.

 

Zo simpel is dan geluk #63 | Kleine dingen

Het is voor mij heel erg belangrijk om te genieten van het leven, van de grote en kleine dingen. Deze geluksmomenten deel ik al langere tijd op mijn blog in de rubriek ‘Zo simpel is dan geluk‘. Al een aantal jaren deel ik hier regelmatig puntsgewijs de grote en kleine dingen in het leven waar ik van geniet en waar ik dankbaar voor ben. Het leek me voor de verandering echter leuk om dit voortaan eens op een andere manier te gaan doen. Lees vooral verder als je wilt weten wat mij de afgelopen tijd gelukkig heeft gemaakt.

Dagelijkse dingen

Op de blog van Lenneke won ik de dichtbundel ‘Een bundeltje licht‘ van Britt Nelisse (Little Universe). Sinds de bundel binnen is lees ik elke avond voor ik ga slapen een gedicht en neem even de tijd om erover na te denken. Fijn even zo’n moment van bezinning. Ik zal binnenkort een recensie online plaatsen!
Daarnaast probeer ik ook dagelijks even een moment van rust te pakken. Een uurtje lezen, lekker uitgebreid douchen, lekker ontspannen tv kijken. Het is nodig, maar ik geniet er ook van om even helemaal tot rust te komen.

Uitjes

Eigenlijk stonden er niet heel veel uitjes gepland de afgelopen tijd. Hoewel ik wel lekker naar het strand ben geweest en op pad ben geweest met mijn moeder en oma. Geen echte uitjes, maar wel momenten om van te genieten. Samen met mijn nichtje bezocht ik de musical ‘Pijnstillers’ naar het boek van Carry Slee. Sowieso erg leuk om zoiets samen te doen en de musical was top. Hier lees je wat ik van de musical vond.

De kleine dingen

De afgelopen tijd waren er niet veel grootste dingen en komen mijn geluksmoment dus echt van de kleine dingen. Zo werd ik geraakt door een mooi gedicht uit de eerdergenoemde bundel. Daarnaast geniet ik elke zaterdagavond van Wie is de mol? Een van mijn favoriete programma’s. Een ander mooi programma wat weer wordt uitgezonden is Over mijn lijk. Heel erg heftig en confronterend, maar ook erg mooi en bijzonder om te zien. Regelmatig heb ik even een stukje gewandeld, waar ik ook altijd blij van word. Elke keer weer knijp ik even in mijn handen als ik al fietsend naar mijn werk droog over kom. Ik geniet van de mooie blogs die ik lees. Een complimentje van een patiënt. Ja, er veel heel wat kleine dingen die zorgden voor een geluksmoment.

Lezen

De laatste tijd heb ik weer aardig wat gelezen. Van thriller, tot historische roman. Het laatste boek dat ik las was Het achtste leven van Nino Haratischwili. Het duurde met zijn ruim 1200 pagina’s wel even voor ik hem uit had, maar het was een mooi boek. De andere boeken die ik las: Hartslag van Tess Gerritsen, Het meer van de meisjes van Carol Goodman, Verlies van Nicci French, De belevenissen van een muurbloem  van Stephen Chbosky en Je moet (bijna) niks van Lianne Keemink. Stuk voor stuk boeken waar ik blij van werd.

Dankbaar

Iets wat ik deze keer graag wil benoemen is mijn fijne yoga groep. We zijn met heel wat verschillende leeftijden, van 30 tot en met 80. Toch werkt dat heel erg goed. Tenminste, ik vind het een fijne groep en voel me er op mijn gemak. Na de les drinken we vaak nog een kop koffie en thee en is het tijd om even bij te kletsen. Ik vind het heel erg mooi dat iedereen dan heel erg open is en eigenlijk alles met elkaar deelt. Blij dat ik deze mensen elke week even zie.

 

 

Pijnstillers de musical

Als jong meisje leerde ik mezelf lezen. Regelmatig ging ik naar de bibliotheek om boeken te lenen. In die periode was Carry Slee een van mijn favoriete schrijfsters. Ik ging helemaal op in haar prachtige boeken en kon ze altijd maar moeilijk wegleggen. De thema’s waren vaak heftig, maar wel erg mooi. Een van de boeken die ik las was ‘Pijnstillers’. Een boek waarin Casper de hoofdrol speelde. Recent is hiervan een musical gemaakt en die heb ik samen met mijn nichtje bezocht.