Homeward bound

Hello darkness, my old friend. Een zin die veel mensen zullen herkennen van het prachtige nummer The Sound of Silence van Simon & Garfunkel.  Hoewel het wat jongere publiek nu mogelijk heel bedenkelijk kijkt. Het nummer is inmiddels heel wat keren gecoverd en van een aantal versies hiervan krijg ik letterlijk kippenvel. Homeward Bound is een ander nummer van dit duo. Een nummer dat ik zelf minder goed kende, maar waar ik wel meteen blij van werd. Ook in deze tijd waarin iedereen het liefst weer lekker op pad gaat, is het uiteindelijk toch weer fijn om huiswaarts te keren.

Echter wil ik het niet hebben over de tijden van corona en de thuisisolatie die daar soms bij komt kijken. Nee, ik wil jullie vertellen dat ik laatst blij verrast werd door een nieuw programma op tv. Nick, Simon en Kees: Homeward Bound. In dit programma reizen Nick, Simon – ja, die van Nick en Simon – en hun grote vriend Kees af naar New York om zich onder te dompelen in het leven van hun muzikale helden Simon & Garfunkel. Ze hebben op een bijzondere manier een documentaire gemaakt over hun belevenissen. Niet alleen filmen ze hun ervaringen, maar ook het hele proces van het maken van een documentaire komt naar voren in het programma.

In het programma bezoeken ze verschillende plekken die een rol hebben gespeeld in het leven van Simon & Garfunkel. Zo werd in de eerste aflevering de middelbare school bezocht van het duo waar ze voor het eerst samen gezongen hebben. Uiteraard speelt de muziek van Simon & Garfunkel ook een grote rol in het programma. Zo speelden Nick en Simon spontaan het nummer ‘The Boxer‘ in een restaurant waar ze aten. Bovendien wordt er ook heel wat afgelachen in het programma omdat de mannen nu eenmaal – mijns inziens – echt fantastische humor hebben.

Al met al heb ik tot nu toe ontzettend genoten van het programma Nick, Simon en Kees: Homeward bound. Inmiddels zijn er twee afleveringen geweest en kijk ik echt uit naar de afleveringen die nog gaan komen. De prachtige muziek die voorbij komt, de heerlijke humor, de passie, het is echt een geweldig programma. Bovendien komt er ook zeker nog een stukje spanning bij kijken. Zullen de mannen uiteindelijk hun grote idolen gaan ontmoeten?

Opgejaagd door de tijd

De wereld staat even stil. Zo zal het althans voor veel mensen voelen op dit moment. Het leven ziet er anders uit dan we gewend zijn. De een heeft hier veel moeite mee, voor de ander is het een verademing. Ineens is het opgejaagde gevoel weg en heb je de tijd om tot rust te komen. Je leert om de kleine dingen te waarderen of doet dit nog meer dan anders. De aarde draait echter gewoon door, de tijd tikt ondanks alles verder.

 

Soms kan ik me best eens opgejaagd voelen door de tijd. Niet omdat ik me moet haasten om op tijd op mijn werk te komen, of omdat ik te weinig tijd heb voor het afronden van mijn to-do-list, maar meer in het grotere geheel. De jaren vliegen voorbij en ik heb nog veel dingen in gedachten die ik graag zou willen in mijn leven, maar waar het nog niet van is gekomen.

Zo zal ik dit jaar de leeftijd van 32 jaar bereiken – ik geloof het zelf nog steeds niet – maar woon ik nog bij mijn ouders. Om eerlijk te zijn vind ik dat best een dingetje. Helaas heb ik dit zelf niet in de hand omdat ik niet genoeg verdien om te kunnen kopen of particulier te huren. Ik ben dus afhankelijk van de sociale huur en de wachttijd hier is een eeuwigheid. Ik was overigens ruim een jaar geleden bijna aan de beurt voor een woning, maar toen werd het hele systeem om gegooid. Echt een drama.

Daarnaast heb ik best een grote kinderwens. Of die vervuld kan worden is sowieso nog maar de vraag natuurlijk aangezien het niet vanzelfsprekend is om zwanger te raken. Op dit moment heb ik echter geen vriend, dus is de wens heel ver weg en begin ik me af te vragen of het er ooit nog van gaat komen. Stel dat het er wel van komt, maakt mijn oma het dan nog mee? Is mijn vader dan lichamelijk nog goed genoeg om iets leuks te doen met zijn kleinkind? Allemaal dingen die wel eens door mijn gedachten spoken.

Gelukkig kan ik het meestal wel loslaten en niet continu met deze dingen bezig zijn. Toch zijn er soms nachten dat deze gedachten echt ontzetten door mijn hoofd spoken en ik me echt opgejaagd voel door de tijd. Met name het niet kunnen vinden van een betaalbare woning is iets waar ik me soms echt druk om kan maken. Ik kan toch niet eeuwig bij mijn ouders blijven wonen? Ik probeer me er maar niet al te druk om te maken, maar soms… soms zou ik willen dat de tijd wat minder snel ging.

Even bijkletsen #18 | Tijd tekort

Het ene moment had ik redelijk wat tijd om te schrijven voor mijn blog. Het volgende moment kom ik opeens tijd tekort. Een bijzonder fenomeen volgens mij in deze coronatijden. Inspiratie heb ik genoeg, maar ik merk dat mijn prioriteiten even ergens anders liggen op dit moment en ik daardoor gewoon niet aan het bloggen toe kom. Helemaal niet erg, het komt vanzelf wel weer. Het bloggen blijft altijd kriebelen. Vandaar dat ik nu even kom bijkletsen met jullie, onder het genot van een heerlijke cappuccino.

Tijd tekort is misschien niet helemaal de juiste omschrijving, want het is niet zo dat ik het heel erg druk heb. We kunnen immers nog niet gezellig op pad met vrienden of lekker uiteten. Wel ben ik gewoon volop aan het werk. Het is fijn om jezelf nuttig te kunnen maken en het sociaal contact met mijn collega’s doet me heel erg goed. Op mijn werk is het aldoor erg druk geweest en na het werk heb ik dan ook echt weer de tijd nodig om mijn rust te pakken. Na een dag werken – waar ik bovendien veel achter de computer zit – heb ik dan ook echt geen energie meer om mijn laptop erbij te pakken.

Bovendien probeer ik op dit moment zo goed mogelijk voor mezelf te zorgen en fit te blijven. Soms voel ik me echt te beroerd na een dag werken, maar inmiddels probeer ik mezelf soms toch bij elkaar te rapen om even een half uurtje te gaan wandelen. De afgelopen tijd scheen de zon regelmatig waardoor het net even makkelijker was om mezelf te motiveren. Ik merk dat zo’n wandeling me mentaal erg goed doet, het zorgt ervoor dat ik even mijn hoofd leeg kan maken na een lange dag werken. Voor mijn lichaam is het in principe ook goed, hoewel dat vaak niet zo voelt, haha. De rest van de avond

Eerder schreef ik al dat ik mij prima vermaak ik thuisisolatie. Inmiddels is er gelukkig geen sprake meer van thuisisolatie, maar ik blijf nog wel zoveel mogelijk thuis. Ik merk dat ik op mijn vrije dagen vooral behoefte heb om lekker te lezen – het liefst in de zon natuurlijk – of mij te wagen aan een uitdagende legpuzzel. Ook op mijn vrije dagen neem ik de tijd om een wandeling te maken of op een andere manier te zorgen voor beweging. Laatst heb ik voor het eerst online een yogales gedaan en dat was toch ook erg fijn. Kortom, er zijn heel veel dingen die ik graag wil doen op mijn vrije dagen en ik merk dat het bloggen dan ergens achteraan pas komt. Overigens helpt het lekker weer daar ook aan mee. Ik zit liever in de tuin dan binnen achter mijn laptop.

Ik merk dat veel mensen inmiddels wel wat moeite beginnen te krijgen met de lockdown en ik begrijp dat ook maar al te goed. Zelf heb ik er gelukkig nog steeds geen problemen mee en heb ik nog zeker geen last van een coronadip. Het scheelt natuurlijk wel dat ik gewoon aan het werk ben en dus wel sociaal contact met mijn collega’s heb. Bovendien probeer ik juist nu in mijn vriendschappen te investeren en spreek ik mijn vriendinnen regelmatig via de app. Mocht je zelf wel een coronadip hebben, dan wil ik je bij deze even heel veel sterkte wensen. Houd moed allemaal!

 

Zo simpel is dan geluk#66 | Lichtpuntjes in een zware maand

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: het was een zware maand. Daarom werd het hier even wat stiller. De maand bestond uit veel zorgen en angst waar ik letterlijk nachtmerries van heb gehad. Toch heb ik geprobeerd ook momenten van rust te pakken en de lichtpuntjes te zien. Ondanks alles zijn er namelijk altijd wel mooie momenten te vinden. Uiteindelijk voelde ik ook de behoefte om te schrijven en kwamen er weer wat blogs online. Nu wil ik graag weer mijn geluksmomentjes met jullie delen. Lichtpuntjes in tijden van corona.