Lezen | Het Pauluslabyrint, Zondagskind en Stad van Beenderen

De afgelopen tijd heb ik weer heerlijk de tijd genomen om te lezen. Hoewel ik nooit aan een leeschallenge doe, hou ik wel altijd bij welke boeken ik lees. In 2018 heb ik om precies te zijn 53 boeken gelezen. Gemiddeld een boek per week dus. Helaas lukt het mij niet om alle boeken die ik lees hier te bespreken, maar ik vind het wel leuk om toch regelmatig even wat boeken met jullie te delen. Het boek van de foto vond ik overigens wat minder. Het was op zich origineel qua thema, maar ik vind de boeken van Linda van Rijn altijd net even iets té snel lezen (ik heb ze binnen een paar uur uit) en dat vind ik eigenlijk zonde. Iets meer diepgang vind ik fijner.

Het Pauluslabyrint – Jeroen Windmeijer

Een boek van een Nederlandse thrillerschrijver waar ik erg blij van werd. Het boek begint met de ontdekking van een ondergrond gangenstelsel, waar de burgemeester van Leiden bij toeval instort wanneer hij het startschot geeft voor het plaatsen van ondergrondse vuilcontainers. Het heeft de aandacht van archeoloog Peter de Haan als snel gewekt en zeker als kort daarop universitair docente Judith Cherev en hoogleraar Arnold van Tiegem verdwijnen, besluit hij om op onderzoek uit te gaan. Peter wordt met verschillende raadsel opgezadeld die hij moet zien op te lossen terwijl de politie op zijn hielen zit.
Godsdienst speelt een belangrijke rol in dit boek en daar werd soms voor mij net even te diep op ingegaan, waardoor ik deze passages in het boek wat minder makkelijk door kwam. Verder is het boek wel erg vlot geschreven en vind ik deze insteek met raadsel en geschiedenis wel erg leuk. Al met al heb ik dus zeker van het boek genoten.

Zondagskind – Judith Visser

Een boek wat mij heel erg heeft geraakt en wat voor mij het mooiste boek is geweest wat ik heb gelezen in 2018. Het vertelt het verhaal van Jasmijn Vink een meisje dat er pas op latere leeftijd achter komt dat zij het syndroom van Asperger heeft. We volgen de wereld van Jasmijn al vanaf het moment dat zij nog erg jong is. Ze praat dan nog niet, alleen met haar hond Senta en Elvis omdat zij niks terugzeggen. Hierdoor hoeft ze niet na te denken wat ze nou precies bedoelen met een vraag en hoe ze juist kan reageren. Wanneer Jasmijn wat ouder wordt merk je dat ze beter begint door te krijgen hoe ze zich het best kan gedragen in bepaalde situaties, maar het lukt haar gewoonweg niet.
Het is zo mooi om te lezen hoe Jasmijn de wereld ervaart. Het is Judith Visser echt gelukt om me met haar mee te laten leven. Daarnaast is het bijzonder om een kijkje te kunnen nemen in de belevingswereld van iemand met Asperger. Het boek is mooi geschreven en leest fijn weg, echt een aanrader.

Stad van Beenderen – Cassandra Clare

Dit is het eerste boek van de serie ‘Kronieken van de onderwereld’ van schrijfster Cassandra Clare. Het vertelt het verhaal van Clary, een jongedame van 15 die samen met haar moeder in New York woont. Haar vader heeft ze nooit gekend. Op een dag wordt haar moeder ontvoerd en komt Clary erachter dat ze een geheim voor haar verborgen hield. Haar moeder behoorde tot een groep demonenjagers. Uiteraard gaat Clary samen met haar nieuwe en oude en vertrouwde vrienden op zoek naar haar moeder. Gedurende deze zoektocht komt zij steeds meer te weten over het verleden van haar moeder en haar eigen verleden.
Het boek is een combinatie van young adult en fantasy en leest erg makkelijk weg. Het is absoluut wel een genre waar je van moet houden, maar ik word er altijd erg blij van. Het boek zit vol met spanning en natuurlijk komt er ook wat romantiek bij kijken. Een boek waar ik zeker erg van genoten heb.

Advertenties

De sportschool: verschillende types

De laatste tijd probeer ik weer wat vaker richting de sportschool te gaan. Het liefst ga ik toch wel minstens een keer per week, maar ik moet ook eerlijk bekennen dat dat me niet altijd lukt. Laatst had ik een week vrij en dan lukt het wel om vaker mijn gezicht te laten zien. Van het programma dat ooit voor mij is opgesteld, is eigenlijk niks over. Ik trek nu mijn eigen plan en kijk welke oefeningen lukken. Naast dat ik altijd hard aan de slag ben kijk ik stiekem ook wel eens om mij heen en zie dan eigenlijk verschillende typen sporters voorbij komen.

De bodybuilder

Je kan uiteraard niet om ze heen, de bodybuilders. Het zijn veelal mannen aan wie duidelijk te zien is dat ze regelmatig de sportschool bezoeken. Ze staan in de hoek waar de gewichten liggen en daar leven ze zich mee uit. Voor de spiegel natuurlijk want ze kijken maar al te graag naar de spierballen die ze gekweekt hebben. De oefeningen die ze doen gaan met een hoop gekreun gepaard, zo weet iedereen dat ze hard aan het trainen zijn.

De materiaal sleper

Het volgende type wat ik regelmatig tegenkomen in de sportschool is de materiaal sleper. Het zijn sporters die heel erg goed weten waar ze mee bezig zijn en die verschillende oefeningen in gedachten hebben voor zichzelf. Voor deze oefeningen hebben ze verschillende materialen nodig, denk aan gewichten, elastieken, matjes. Deze worden voortdurend heen en weer gesleept naar de plek waar zij hun oefening doen. Maar of ze nu ook daadwerkelijk oefeningen doen? Voor mijn gevoel wordt er vooral veel met materiaal heen en weer gesleept, maar gebeurt er verder niet veel. Geeft niet, ook het heen en weer slepen zorgt voor beweging.

De telefoon kijker

Dan heb je nog de sporters waarbij hun telefoon aan hun hand vastgeplakt zit. Is het niet om een selfie te maken en zo aan de wereld te laten zien hoe goed ze bezig zijn, dan is het wel om tussen de oefeningen door te kletsen met hun vrienden en hun social media bij te houden. Heel erg belangrijk natuurlijk. Sterker nog, volgens mij is die telefoon nog belangrijker dan het sporten zelf.

De kletskop

Het is natuurlijk veel gezelliger om samen te gaan sporten. Je kan elkaar immers motiveren om toch naar de sportschool te gaan, terwijl je daar eigenlijk zo ontzettend tegenop ziet. Samen is het zoveel makkelijker. Bovendien heb je dan ook gezellig te tijd om bij te kletsen. Sterker nog, als je niet oppast ben je alleen maar aan het bijkletsen en is het sporten ineens een bijzaak geworden. Zonde van je tijd? Welnee, bijkletsen is immers ook heel erg belangrijk.

Van oud naar nieuw

Het nieuwe jaar is inmiddels alweer een aantal dagen oud. Het is tijd om de hoogtepunten van het vorige jaar en de wat minder fijne dingen achter me te laten en het nieuwe jaar vol enthousiasme tegemoet te treden. Om eerlijk te zijn voel ik het echter nog niet echt zo. Op mijn werk was het in het nieuwe jaar nog net zo druk als op oudjaarsdag en gingen we gewoon verder met het eten van allemaal lekkers omdat iedereen nog dingen over had. Goede voornemens als op dieet gaan of afvallen zullen dan ook nog even op zich moeten laten wachten. Toch is het nieuwe jaar echt begonnen en ben ik ergens ook wel nieuwsgierig wat het mij gaat brengen.

Goede voornemens heb ik niet en eigenlijk heb ik ook geen echte doelen voor dit jaar. Ik vind het altijd mooi als mensen deze wel hebben. Punten waarop ze zichzelf willen ontwikkelen of dingen die ze achter zich willen laten. Zelf heb ik hier echter wat minder mee. Vaak is het gedurende het jaar zelf dat ik ineens tegen dingen aan loop waar ik wat mee wil.

Zo ben ik eind vorig jaar weer begonnen met fitness naast mijn wekelijkse uurtje yoga. Het blijft lastig om op regelmatige basis te sporten, maar ik doe mijn best en merkte laatst voor het eerst dat de oefeningen wat minder zwaar werden. Het is iets wat ik absoluut wil doorpakken in dit nieuwe jaar en ook het wandelen wat ik al een aantal maanden regelmatig doen wil ik blijven volhouden. Het is voor mijn gezondheid gewoon erg belangrijk om te blijven bewegen dus daar doe ik mijn uiterste best voor.

Leuke plannen zijn er al wel voor het nieuwe jaar, want ook dit jaar zal ik weer zoveel mogelijk van zowel de grote als kleine dingen willen genieten. Een avondje theater, een bijzonder concert en een (gewonnen) fotoshoot met een vriendin zijn allemaal dingen die eraan gaan komen dit jaar. Het meest bijzondere wat er staat te gebeuren is dat er een goede vriendin van mij gaat trouwen. Ik kijk enorm uit naar haar bruiloft, het wordt een dag om nooit te vergeten.

Verder laat ik het maar een beetje op mij afkomen dit jaar. Ik hoop weer op vakantie te kunnen, wat waarschijnlijk een tripje naar Ibiza wordt, maar dat is nog niet helemaal zeker. Verder hoop ik dat mijn gezondheid een beetje lief voor mij is dit jaar. En wie weet wat voor moois het jaar nog meer voor mij in petto heeft.

Ik wens jullie allemaal een heel mooi jaar toe. Hopelijk in goed gezondheid, of zo goed mogelijke gezondheid. Een jaar vol liefde en fijne geluksmomenten. Een jaar waarin je kan zijn wie je bent, want je bent goed zoals je bent. Een geweldig mooi 2019 gewenst!

Dit stuk is geschreven naar aanleiding van de schrijfuitdaging van Schaap Schrijft.

Hoogtepunten van 2018

In mijn vorige blog zei ik het al, wanneer ik het afgelopen jaar door mijn gedachten laat gaan, besef ik dat ik heel veel mooie en fijne dingen heb meegemaakt, waar ik heel erg dankbaar voor ben. Het zijn echt grote hoogtepunten, maar ook kleinere dingen die mij afgelopen jaar heel erg blij hebben gemaakt. Heel veel geluksmomenten die ervoor zorgen dat de wat moeilijkere dingen naar de achtergrond verdwijnen. Ik ben dan ook ontzettend blij dat ik deze fijne momenten heb kunnen en mogen meemaken. Dankbaar voor al het moois.