Herken je dat? Al dagen heb je een hoofd vol inspiratie om over te bloggen, maar geen tijd om daadwerkelijk je laptop erbij te pakken. Natuurlijk is je geheugen fantastisch en ga je ervan uit dat al die losse flarden van inspiratie wel rond blijven zweven. Dat gebeurt ook, de meest mooi zinnen spoken door je hoofd en de blogonderwerpen vliegen je om de oren. Dan heb je eindelijk tijd om ervoor te gaan zitten en ineens…
… is alles weg.
De onderwerpen die je volop in je hoofd had zijn allemaal totaal vervaagd. Ineens schiet je helemaal niks meer te binnen. Waar je in gedachten al hele verhalen had geschreven komt er nu niks op papier. (Oké, op je scherm dan.) Als er dan weer een interessant onderwerp je gedachten binnen komt gevlogen krijg je de woorden niet op papier zoals je graag zou willen. Het lukt niet om de mooie zinnen te maken en wanneer je je blog terugleest voelt het meer alsof je op de basisschool een stukje hebt geschreven voor de schoolkrant.
Dan bedenk je dat het misschien maar beter is om te stoppen met bloggen. De inspiratie is op en wie zit er nu eigenlijk sowieso op jouw blogs te wachten? Bovendien is het allemaal maar veel van hetzelfde wat je schrijft. Nee, dat bloggen, dat heeft totaal geen zin meer. Er zijn ook genoeg andere manieren om je te vermaken immers. Nog heel wat boeken die je wilt lezen en ook de yogacursus vraagt volop aandacht.
Tot je vingers weer beginnen te kriebelen en je toch maar weer achter je laptop kruipt om een blog te typen. Stoppen met bloggen? Hell no!
Super herkenbaar!!
De laatste paar jaar heb ik minstens al honderd keer getwijfeld om te stoppen met bloggen. En toch… Neem nu jouw blog… De positiviteit die jij uitstraalt werkt besmettelijk, zet anderen aan om geluk te vinden in grote maar ook veel kleine dingetjes. Absoluut verder doen, dus!!!
Zal ik doen. Dank voor je compliment!
Ik zit in ieder geval nog op je blogjes te wachten 😃
Dat van de inspiratie op het juiste moment herken ik wel. Als ik aan iets denk probeer ik die flarden wel op te schrijven maar soms weet ik dan zelfs later niet meer wat ik daar eigenlijk rond wou schrijven.
Dat is fijn om te lezen!
Haha, stom hè, we moeten dingen echt opschrijven.
Oh wat herken ik dit!
Zo herkenbaar… Maar ja, stoppen is ook zoiets.
Haha, ja precies.
Telkens wanneer ik denk, het wordt tijd om te stoppen, loopt mijn hoofd over van inspiratie.. Nou ja, zoiets.
Het is zeker herkenbaar! Maar ik weet dat als ik mijn blog volledig zou platleggen, ik hem zou missen. Mijn blog is een verlengde van me geworden. Ik hoop dat de inspiratie snel weer komt aanwaaien bij jou!
Dat komt vast goed! Fijn dat jij ook zo geniet van het bloggen.
Ik lig ‘s nachts lange teksten te schrijven in mijn gedachten, als ik effectief wil beginnen schrijven… alles weg. Dat en een serieus stoorelement in deze blogwereld weerhouden me ervan momenteel. Maar dat komt wel goed! 😀
Echt, precies dit!
Jammer van het stoorelement. Ik mis je blogjes wel hoor.
In de nacht komen de mooiste zinnen en idéeen om de wereld te veranderen maar ja zodra het licht is is het allemaal weg.
Ik blog in de eerste plaats voor mijzelf. Om de boel beetje rustiger te krijgen in mijn hoofd en inzichten te krijgen in mijn doen en laten. Ik let niet constant of fouten of zinsopbouw.
Wel heb ik veel aan de reacties, altijd al gehad. Ik zou niet zonder kunnen ook omdat ik om mijn blogvriendinnen ben gaan geven. O wee als ze opeens weken niet posten of zo dan ben ik gewoon bezorgd.
Ja, echt, die nachten zijn vol inspiratie, haha!
Mooi dat je vriendschappen hebt opgedaan met bloggen.
Ik denk dat wij dat allemaal meemaken. Stoppen nooit… maar even op een laag pitje kan altijd. Ik heb veel in concept klaar staan… ooit aan begonnen, maar de drive om het af te maken ontbreekt wel eens. Is het af… denk ik wel eens “heb ik dat geschreven, lijkt nergens op.” Ben niet gauw tevreden want het moet voor de lezer leesbaar zijn. Ik weet dat ik veel vaste volgers heb en dat het gelezen wordt. En voor hun blijf ik Bloggen!!
Jij omschrijft precies wat ik ook vaak heb!
Je teksten zijn altijd zo leuk om te lezen. Gewoon op jouw momenten blijven schrijven
Aum Shanthi
Ja, dat doe ik zeker hoor. Dank voor het compliment!
Ik heb dat eigenlijk nooit zo. Waarschijnlijk omdat ik maar één keer per week een blog plaats. Ik schrijf de volzinnen die me te binnen schieten (nou ja, dat vind ík dan, hè) of de blogideeen wel altijd op. Want je dénkt dat je het wel onthoudt, maar dat is meestal niet zo.
Hihi nee, dat onthouden schiet er altijd weer bij in. Slim dus op dingen op te schrijven, dat zou ik ook eens moeten doen.
Herkenbaar!
Heel herkenbaar!
Ja, dat herken ik helemaal, maar ach, er is altijd wel wat te melden en anders maar even rustig aan, de onderwerpen dienen zich vanzelf wel weer aan.
Precies, het komt vanzelf wel weer!
Er zijn altijd wel woorden om te schrijven en daarbij lees ik je ook graag al reageer ik niet altijd. Een ieder heeft weleens zo een writersblock maar vind toch de woorden terug die men in hoofd kwijt was. En dan is rust ook een must om dan de aandacht inderdaad even op wat anders te gaan focussen. Of mijn woorden nu gelezen worden of niet maakt mij niet uit en of het nu eenvoudige woorden zijn ook niet want ik schrijf omdat ik het leuk vind en het al van kinds af aan een hobby is. Moeilijke woorden zijn niet weggelegd voor mij. Ik ben voor de eenvoud en stoppen met schrijven doe ik pas als de tijd er is dat ik niet meer kan schrijven. Neem dus maar een rustpauze en kom dan gezellig weer terug. Gezien de reacties van anderen willen zij ook dat je blijft posten hoor.
Mooi om te lezen dat jij ook zo geniet van het schrijven!
Fijn dat je hier graag komt lezen. 🙂
Hahahaha ……….. zo herkenbaar.
Al, ik geloof dat ik gestopt ben met me dat afvragen. Besef dat ik geen regelmatige of dagelijkse blogger zal worden, maar ach ……. is dat zo erg?
De contacten vind ik te leuk.
Ja, de contacten vind ik ook altijd erg leuk!
Heel erg herkenbaar! Ik maak vaak wel even conceptjes aan in de hoop dat ik het allemaal nog kan onthouden. Maar dat is niet altijd het geval helaas. Maar stoppen met mijn uitlaatklep is geen optie inderdaad!
Haha ja hoor, ook hier! Soms ben ik ook gewoon niet in de mogelijkheid om te schrijven en dan zit ik er lang op te broeden. Eens ik dan wel eindelijk tijd heb is alles weg!
Maar ach, idd. Wat komt dat komt 🙂 Komt het niet, dan komt het wel weer een andere keer.
Ik ben juist weer begonnen. Dus ik denk dat ik toch niet gestopt ben, achteraf. Ik denk dat als je eenmaal begint, je nooit echt ophoudt met bloggen. Alleen, soms spelen er andere dingen in je leven. Bloggen is het extraatje; de kers op de taart. Maar dan moet er wel taart zijn.
Ik denk inderdaad dat het altijd wel zal blijven kriebelen!
Ha ja dat gebeurt regelmatig dat ik denk, waar doe ik het nog voor. Maar ik bedenk me dan ook elke keer weer, ik ben ooit begonnen met bloggen voor mezelf, als uitlaatklep en om mijn herinneringen te bewaren. En dat wil ik nog steeds graag blijven doen, en dan ga ik ook maar weer verder 🙂
Ik heb niet veel tijd om blogs te lezen elke week dus ik mis ook wel vaker een post en comment nog minder. Maar ik lees áls ik hier kom kijken wel altijd heel graag!
Fijn om te lezen dat je ondanks de weinige tijd die je hebt toch af en toe komt lezen!
Eens een blogger altijd een blogger … Zelfs als je gestopt zou zijn, denk je nog in blogs vrees ik ;-).
Hahahaha, ja, dat denk ik ook wel!
Dat eerste is zeker herkenbaar, heel blogje in mijn hoofd wil ik het op papier krijgen… Lukt het niet… Lekker blijven bloggen! Het is zo leuk, zelfs nog na bijna 12 jaar hier.
Oh ja, dat herken ik zeker! Dat je hoofd ineens helemaal leeg en blanco is, terwijl het op momenten dat je niet bij een computer kunt vol leuke ideeën zit…
Ik ben pas net begonnen, maar kan mij voorstellen dat die gedachten bij mij ook een keertje komt bovendrijven. Gelukkig voorlopig nog ideeën genoeg!
Pingback: Wat wil “Met een kijk op de wereld” wel brengen – Some View on the World
Bloggen is nog niet dood. Dus stop nou maar niet.
Ik spreek tegenwoordig dingetjes in, in mijn iPhone. Dat helpt me om de momenten te herinneren, de kleuren, de geuren tijdens een wandeling.. Plotselinge gedachten, mooie lessen. Gewoon even inspreken (als je alleen bent).
https://momentsfrozentime.blogspot.com/
Dat is ook slim ja om het in te spreken!
Heel herkenbaar 🤣
Ik geloof dat alle bloggers dit wel eens hebben. Schrijf wat tijdloos spul en zet die klaar voor als het eens niet lukt.
Leuk geschreven! En ik denk ook dat iedereen dat op z’n tijd wel heeft. Gelukkig ga jij gewoon door. 😉