Het is zaterdagavond en ik besef dat ik helemaal geen blog online heb gezet vandaag. Meestal heb ik die al klaar staan en schrijf ik die al enkele dagen van tevoren. Echter heb ik wat rumoerige weken achter de rug en ben ik er gewoonweg niet aan toe gekomen. Vandaag heb ik mijn huisje schoongemaakt en boodschappen gedaan en daarna nog even schaatsen gekeken en lekker gelezen. Vervolgens ben ik achter mij laptop gekropen om toch even een blog te schrijven en te vertellen wat mij bezighield.
Om te beginnen liet mijn lichaam mij nogal in de steek. Het was in mijn nek geschoten. Hoewel, eigenlijk deed gewoon mijn hele monnikskapspier pijn. Zodanig dat ik er echt heel erg beroerd van werd en dat ook duidelijk te zien was aan me: mijn collega’s voerden me de hele dag pijnstillers. Slapen was er niet bij en na een werkdag nog op een ander scherm kijken ook niet. Op zich ben ik best wat pijn gewend en gebeurt dit me regelmatig, maar zo heftig heb ik het nog nooit meegemaakt. Inmiddels gaat het gelukkig weer een stuk beter en mag ik niet meer klagen.
Gedurende deze weken kreeg ik ook te maken met weer een tegenvaller op het gebied van woningen. Helaas ben ik voor de zoveelste keer uitgeloot voor een sociale huur project. Het is soms zo frustrerend dat het gewoon maar niet wil lukken.
Op het werk waren er ook wat heftige situaties, waaronder iemand die erg jong is overleden. De uitvaart was in een kerk om de hoek en de begrafenisstoet kwam langs het werk. Het was voor mij even een behoorlijke flashback naar het overlijden van mijn beste vriendin. Toen er ook nog vuurwerk werd afgestoken stond het kippenvel op mijn armen en de tranen in mijn ogen. Het leven kan zo oneerlijk zijn.
Vervolgens kreeg ik het bericht dat mijn vader ’s nachts met de ambulance was opgehaald en in het ziekenhuis lag. Hij heeft daar enkele dagen gelegen en dat betekende dus wat ritjes op en neer om hem te bezoeken. Inmiddels heeft hij gelukkig geen klachten meer en is hij weer thuis. Vooralsnog hebben we geen duidelijkheid wat zijn klachten veroorzaakte. Er volgt nog één onderzoek, maar op dit moment lijkt het er op dat er niks ernstigs aan de hand is. In dit soort situaties is het soms best lastig dat je als doktersassistent heel goed weet wat deze klachten ook hadden kunnen betekenen.
Al met al kan ik volgens mij met recht zeggen dat het echt rumoerige weken waren. Hopelijk hebben jullie een fijnere tijd achter de rug!
Zo simpel is dan geluk 
Mentaal gezien was het inderdaad een zware tijd voor je. Herinneringen aan je beste vriendin, je vader. Poeh. Hopelijk breekt er een rustigere tijd aan voor je zodat je dit onrustige een plek kunt geven. 🍀☀️
Dank je, ik hoop het ook!
Geen fijne weken. Ik hoop dat er snel iets leuks op je pad komt.
Roerige weken inderdaad. Ik hoop op betere tijden voor je en sterkte met je vader.
Sterkte met alles.
En wel of niet een logje klaar hebben staan behoeft geen verontschuldiging lijkt mij.
Zeker niet om de ze redenen.
Nogmaals, sterkte!
Nu naar een fijnere week uitkijken.
Aum Shanthi
Het kan téveel worden. Heel sterk dat je al je moed hebt bijeengeraapt om er toch over te schrijven – het lucht toch een beetje op… (mijn deelneming met het overlijden van je jonge collega).
Het is niet mijn collega die overleden is hoor maar een patiënt. Dank voor je reactie!
Zo heftig allemaal! Hopelijk wordt het de komende dagen/weken iets rustiger.
Amai, ja, wat een toestanden! Ik hoop dat het wat rustiger mag worden…
Blegh, niet fijn allemaal. Sterkte, the only way is up.
Oei. Dan zal je kennis denk ik aan de ene kant fijn zijn, maar ik snap dat het ook dubbel is. Dat je misschien sommige dingen liever niet zou weten. Het klinkt als heftige weken. Ik hoop dat je nu weer wat meer rust (en minder pijn!) krijgt.
Met al die gebeurtenissen is het niet te verbazen dat bloggen er bij inschoot!
Hopelijk gaat het de komende weken beter.
Oh wat pittig allemaal. Gelukkig dat het goed gaat met je vader!
Och wat pittig allemaal zeg. Zo komt altijd alles tegelijk he. Gelukkig dat het goed gaat met je vader en beter met je nek, sterkte!
Pfieuw zeg, dat zijn inderdaad geen rustige en eenvoudige weken die jij achter de rug hebt. Ik duim dat er snel betere tijden voor je in het verschiet liggen!
Jasses! Da’s wel heftig allemaal. Ik hoop dat het voorlopig weer even rustig blijft bij je.
Jeetje, er is een hoop gebeurd. Zorg goed voor jezelf, ik hoop dat het weer wat rustiger wordt de komende tijd! En dat je een mooie woonplek kan vinden.
Tsjonge ik kan me voorstellen dat het pittige weken voor je waren als ik dat zo lees. Met belangrijke gebeurtenissen. Ik wens echt voor je dat je snel een fijne woning zult vinden.
Klinkt heftig, dat houdt je wel bezig ja. Pas maar extra op jezelf, een beetje rust nemen om te ontstressen!
Zo, dat is wel heftig allemaal, nu maar hopen dat de komende tijd wat rustiger is! kalm aan.
Roerige tijden inderdaad. Maar klagen mag hoor. Gewoon doen als het even nodig is. ❤
Jij krijgt het ook wel voor je kiezen zeg!! Met alles wat er om je heen gebeurd is het niet gek dat je lichamelijke klachten krijgt. Pas goed op jezelf.
Pingback: Een rumoerig jaar | Zo simpel is dan geluk