Woorden schieten soms te kort om een ervaring te beschrijven. Een ervaring waar je al weken – eigenlijk al jaren – naar uitkijkt. Sommige mensen krijgen alleen de kriebels in hun buik als ze er aan denken, bij mij zorgt het voor een glimlach op mijn gezicht. Parachutespringen. Het staat al jaren op mijn bucket list, maar gezien de prijs van een tandemsprong was het er nog nooit van gekomen. )Niet dat ik het geld er niet voor over zou hebben hoor, maar je moet het wel hebben.) Gelukkig heb ik soms heel erg veel geluk en heb ik alweer weer even geleden een tandemsprong gewonnen. Ik kan niet beschrijven hoe blij ik was met deze prijs.
De sprong vond plaats bij het paracentrum op Texel. Al vroeg namen wij de boot en genoten van het prachtige uitzicht. De zon scheen volop en reflecteerde heel erg mooi in het water. Het was een mooie dag om uit het vliegtuig te springen. Bij het paracentrum aangekomen waren ze al begonnen met de eerste sprongen. Het is echt geweldig om ineens vanuit het niets parachutisten naar beneden te zien komen. Wij werden rond het middaguur ingedeeld en hadden dus nog even de tijd.
We gingen lekker op het terras zitten met de zon volop in ons gezicht. Een kopje thee met een heerlijk stuk chocoladetaart stonden voor ons neus. Genieten! Op gegeven moment zagen we weer een vliegtuigje de lucht in gaan en probeerden hem te volgen. Dat was nog best lastig. Niet veel later zagen we weer een aantal parachutes opengaan en naar beneden komen. Alleen dat was al een genot, echt een prachtig gezicht.
Inmiddels waren wij dan eindelijk aan de beurt. We kregen een geweldig mooi pak aan (ahum) en instructies over wat er van ons werd verwacht. Niet veel gelukkig, het ging er vooral om dat wij zouden genieten. Vervolgens klommen we het vliegtuig in en zaten tussen elkaars benen opgepropt in het vliegtuig. Achterstevoren wel te verstaan, dus dat was best even gek, maar o zo leuk om eens achterstevoren op te stijgen. Het vliegen met het vliegtuigje was ook geweldig. Je had een prachtig uitzicht over Texel. De spanning was bij mij dan ook nog steeds niet aanwezig.
We werden aan onze instructeur vastgehaakt en na een aantal solo-parachutisten was het mijn beurt om naar de opening van het vliegtuig te schuiven. Eerst nog even zwaaien naar de cameraman en dan jezelf overgeven aan de instructeur die zich naar buiten liet vallen. Met een lach op mijn gezicht viel ik met zo’n 200 km/uur naar beneden. Het was fantastisch! Geen moment heb ik last gehad van spanning of angst. Ik heb alleen maar genoten, genoten en nog meer genoten.
In de vrije val heb ik nog gezwaaid en een kushandje gegeven richting de cameraman. Het gaat heel erg snel, binnen 30 seconden is het voorbij, maar toch ben ik me heel erg bewust geweest van de val. Vervolgens ging (thankgod) de parachute uit en leek het of we ineens helemaal stil hingen. Mijn tandemmaster wees om ons heen en vertelde wat er te zien was. (Ja, je kan gewoon met elkaar praten op dat moment.) Het uitzicht was geweldig.
Vervolgens kreeg ik het ‘stuur’ in mijn handen en mocht zelf even sturen. De instructeur vroeg of ik rustig naar beneden wilde zweven of dat ik nog even wilde ‘stunten’. Ja, als ik daar dan toch hang, doe mij dan maar lekker stunten. Dit had tot resultaat dat we keihard, maar dan ook echt keihard, rondjes gingen draaien. Voor mijn gevoel zaten we in een centrifuge. Ik werd er kotsmisselijk van (ik kan niet tegen draaien) maar het was zo ontzettend leuk. Na even gewoon gezweefd te hebben deden we ook nog wat rondjes de andere kant op en bereidden ons vervolgens voor op de landing. Dat ging helemaal prima. Het was echt een ervaring om nooit, maar dan ook nooit te vergeten!
Zou je het weer doen? Hebben verschillende mensen mij gevraagd. Jazeker! Ik zou met alle liefde opnieuw het vliegtuig in stappen en me naar beneden laten vallen. Het liefst zou ik zelfs een cursus doen om zelf te leren parachutespringen, maar helaas moet je daarvoor medisch helemaal in orde zijn en dat ben ik nu eenmaal niet. Nu ga ik dus sparen om opnieuw een tandemsprong te kunnen maken. Donaties zijn welkom! (Haha, just kidding!)
Wat gaaf! Ik hoor wel t vaker dat als mensen geweest zijn, dat ze het zo weer willen doen. Het lijkt mij persoonlijk best eng om te doen. Wie weet heb je nog eens geluk en wordt er weer ‘ns een tandemsprong in je schoot geworpen. 😉
Ja, wie weet!! 🙂
Wauw wat gaaf! Ik heb begin dit jaar gebungeejumped en dat was zó’n geweldige ervaring, nu wil ik meer haha.
Gaaf! Dat wil ik ook heel graag eens doen, maar ik ben bang dat mijn lichaam het niet trekt.
Je durft! Proficiat. Ik heb je verslag graag gelezen…
Dank je! 🙂
Wat cool dat je dat hebt gedaan! 😀
Wauw dat klinkt heel tof en die foto is ook mega mooi! Toch ga ik never nooit de sprong wagen 😉
Dank je wel!
ik wil ook!!!
🙂
Zeker doen dan! Ik lees het wel op je blog hè? 😉
Wouw, wat ontzettend gaaf. Leuk dat je het ook zo beschrijft!
Dank je!
Wauwww dat lijkt me fantastisch!! Fijn dat je ervan genoten hebt!
Dank je!
Wow, wat stoer. Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt je na te doen.
Dank je!
Man. Ik ben best een freak als het aankomt op vallen (haha ja echt alleen liever niet van mijn fiets af enzo) maar ik houd het maar “rustig” bij achtbanen en andere pretparkattracties. Ik ben echt veeeeel te bang dat die parachute niet open gaat… Maar top dat jij er zo van genoten hebt (en de parachute gewoon open ging ;))
Ja, het was zeker wel fijn dat de parachute openging, hahaha!
Oh wat ontzettend gaaf! Echt tof dat je dit kon meemaken. Als het me aangeboden wordt zou ik de sprong zeker wagen (haha, woordgrapje 😉 en ook willen stunten!
Haha, jij houdt ook wel van wat spanning dus!
Wat een onwijs gave ervaring! Texel is al zo prachtig vanaf land, vanuit de lucht dan waarschijnlijk nog 10x mooier. Xoxo
Ja, het was echt heel erg mooi om te zien.
Supergaaf! Ik wil ook al heel lang, en nu ik je enthousiaste verhaal lees alleen nog maar meer 🙂
Doen doen doen!!
Ja, gaat ook zeker een keer gebeuren hoor, maar helaas is het niet goedkoop 😦
Ja, dat is echt een groot nadeel. 😦
Wat ontzettend gaaf zeg. Ondanks mijn hoogtevrees ben ik best wel een beetje jaloers. Of misschien wel door mijn hoogtevrees. Zelfs je beschrijving maakt mij een beetje misselijk maar wow…Cool meid..
Je hebt geen last van hoogtevrees met het springen. Het lijkt net of je naar Google Earth kijkt, je ziet geen diepte.
Maak me gek… Dit wil ik niet lezen… 😉
Wooow, wat gaaf! Ik weet niet of ik het zou durven. Ik denk het niet… Wat super dat je zo genoten hebt!
Dank je!
Ik krijg al een hartverzakking van het lezen hiervan. Het lijkt me echt tof om te doen, maar ik zou Denk ik alleen bij het reserveren al terugkrabbelen bij de gedachte aan de hoogte ervan
Wel echt ontzettend stoer!
Als het je tof lijkt, gewoon doen! Mijn zus vond het ook doodeng en uiteindelijk heeft ze er geen spijt van gekregen het toch gedaan te hebben.
Wow, wat ben jij stoer zeg!
Valt wel mee hoor!
Zo gaaf! Bij mij staat het nog op mijn lijstje, laat het nu zeker staan ;-))
Ja, zeker laten staan en vooral: doen!
Voor geen miljoen euro, nooit of te nimmer, maar cool dat jij dat durft 🙂
Hihi!
Dat heb je heel mooi omschreven! En ik denk niet dat ik het ooit waag, ik vind het maar eng.
Haha, het is echt niet eng hoor!
Zo tof voor je dat je dit als prijs gewonnen had! Superleuk!
Echt ontzettend gaaf dat je dit hebt gedaan! Ik zou het zelf echt niet durven met mijn hoogtevrees, maar ik vind het wel altijd echt top als mensen het durven en ook echt doen. Het is een ervaring die je nooit vergeet!
Wat ongelofelijk stoer! En jeetje wat ben ik jaloers! Bij mij staat het ook al jaren op mijn lijstje. Ik heb mezelf een doel gesteld. Als ik mijn P heb gehaald mag ik. Dat duurt nog even, maar is een hele goede motivatie
Ja, ik kan me voorstellen dat dat een goede motivatie is! 🙂
Pingback: Bucket List | Een update | Zo simpel is dan geluk
O, wat geweldig zeg!! Door mijn vakantie heb ik deze blog gemist…… tjonge, die ervaring had ik ook wel mee willen maken. Staat bij mij ook nog altijd op mijn lijstje van wensen, maar de kosten hé!! Hopen dat ik het ook nog eens ga winnen.
Ik zal voor je duimen!