Parachutespringen: The experience of a lifetime

Woorden schieten soms te kort om een ervaring te beschrijven. Een ervaring waar je al weken – eigenlijk al jaren – naar uitkijkt. Sommige mensen krijgen alleen de kriebels in hun buik als ze er aan denken, bij mij zorgt het voor een glimlach op mijn gezicht. Parachutespringen. Het staat al jaren op mijn bucket list, maar gezien de prijs van een tandemsprong was het er nog nooit van gekomen. )Niet dat ik het geld er niet voor over zou hebben hoor, maar je moet het wel hebben.) Gelukkig heb ik soms heel erg veel geluk en heb ik alweer weer even geleden een tandemsprong gewonnen. Ik kan niet beschrijven hoe blij ik was met deze prijs.

De sprong vond plaats bij het paracentrum op Texel. Al vroeg namen wij de boot en genoten van het prachtige uitzicht. De zon scheen volop en reflecteerde heel erg mooi in het water. Het was een mooie dag om uit het vliegtuig te springen. Bij het paracentrum aangekomen waren ze al begonnen met de eerste sprongen. Het is echt geweldig om ineens vanuit het niets parachutisten naar beneden te zien komen. Wij werden rond het middaguur ingedeeld en hadden dus nog even de tijd.

We gingen lekker op het terras zitten met de zon volop in ons gezicht. Een kopje thee met een heerlijk stuk chocoladetaart stonden voor ons neus. Genieten! Op gegeven moment zagen we weer een vliegtuigje de lucht in gaan en probeerden hem te volgen. Dat was nog best lastig. Niet veel later zagen we weer een aantal parachutes opengaan en naar beneden komen. Alleen dat was al een genot, echt een prachtig gezicht.

Inmiddels waren wij dan eindelijk aan de beurt. We kregen een geweldig mooi pak aan (ahum) en instructies over wat er van ons werd verwacht. Niet veel gelukkig, het ging er vooral om dat wij zouden genieten. Vervolgens klommen we het vliegtuig in en zaten tussen elkaars benen opgepropt in het vliegtuig. Achterstevoren wel te verstaan, dus dat was best even gek, maar o zo leuk om eens achterstevoren op te stijgen. Het vliegen met het vliegtuigje was ook geweldig. Je had een prachtig uitzicht over Texel. De spanning was bij mij dan ook nog steeds niet aanwezig.

We werden aan onze instructeur vastgehaakt en na een aantal solo-parachutisten was het mijn beurt om naar de opening van het vliegtuig te schuiven. Eerst nog even zwaaien naar de cameraman en dan jezelf overgeven aan de instructeur die zich naar buiten liet vallen. Met een lach op mijn gezicht viel ik met zo’n 200 km/uur naar beneden. Het was fantastisch! Geen moment heb ik last gehad van spanning of angst. Ik heb alleen maar genoten, genoten en nog meer genoten.

In de vrije val heb ik nog gezwaaid en een kushandje gegeven richting de cameraman. Het gaat heel erg snel, binnen 30 seconden is het voorbij, maar toch ben ik me heel erg bewust geweest van de val. Vervolgens ging (thankgod) de parachute uit en leek het of we ineens helemaal stil hingen. Mijn tandemmaster wees om ons heen en vertelde wat er te zien was. (Ja, je kan gewoon met elkaar praten op dat moment.) Het uitzicht was geweldig.

Vervolgens kreeg ik het ‘stuur’ in mijn handen en mocht zelf even sturen. De instructeur vroeg of ik rustig naar beneden wilde zweven of dat ik nog even wilde ‘stunten’. Ja, als ik daar dan toch hang, doe mij dan maar lekker stunten. Dit had tot resultaat dat we keihard, maar dan ook echt keihard, rondjes gingen draaien. Voor mijn gevoel zaten we in een centrifuge. Ik werd er kotsmisselijk van (ik kan niet tegen draaien) maar het was zo ontzettend leuk. Na even gewoon gezweefd te hebben deden we ook nog wat rondjes de andere kant op en bereidden ons vervolgens voor op de landing. Dat ging helemaal prima. Het was echt een ervaring om nooit, maar dan ook nooit te vergeten!

Zou je het weer doen? Hebben verschillende mensen mij gevraagd. Jazeker! Ik zou met alle liefde opnieuw het vliegtuig in stappen en me naar beneden laten vallen. Het liefst zou ik zelfs een cursus doen om zelf te leren parachutespringen, maar helaas moet je daarvoor medisch helemaal in orde zijn en dat ben ik nu eenmaal niet. Nu ga ik dus sparen om opnieuw een tandemsprong te kunnen maken. Donaties zijn welkom! (Haha, just kidding!)