Hoe ga ik om met onbegrip?

De invloed van een chronische ziekte, daar schreef ik laatst over op mijn blog. Zoals ik in dat stuk ook vertelde, ben ik eigenlijk vrij weinig bezig met mijn gezondheid. Ik heb geaccepteerd dat het is zoals het is en probeer daar zo goed en positief mogelijk mee om te gaan. Het heeft mij veel moeite gekost om te accepteren dat mijn klachten er nu eenmaal zijn en ik er vrij weinig aan kan doen. Toch probeer ik om mijn klachten niet mijn leven te laten bepalen. Mentaal gezien voel ik me bijna altijd goed en ik heb het dus niet nodig om over mijn chronische ziekte te schrijven. Echter inspireerde een aantal reacties mij wel om eens te vertellen hoe ik met de negatieve dingen omga of ze ombuig naar iets positiefs. Het onderwerp waar ik vandaag is over wil vertellen is onbegrip.

De invloed van een chronische ziekte

Op mijn blog heb ik het eigenlijk niet zo heel erg vaak over mijn gezondheid. Of beter gezegd, over mijn chronisch ziek zijn. Niet omdat ik er niet over wil vertellen of me ervoor schaam. Ik ben er gewoon zelf niet zo heel erg veel mee bezig. Natuurlijk heb ik zelf elke dag met de gevolgen van chronisch ziek zijn te maken en word ik er elke dag mee geconfronteerd. Echter heeft het niet zo heel erg veel invloed op hoe ik mij mentaal voel. Hoewel ik absoluut ook wel eens een mindere dag heb.

Over vriendschap, vechten en waardering

Op twitter liet ik het al even vallen, laatst had ik een heel vervelende ervaring met familie van een patiënt. De artsen en assistenten hadden het er gisteren nog over, dus het heeft niet alleen op mij veel indruk gemaakt. De collega met wie ik die dag werkte zei dat ik ondanks alles heel erg vriendelijk en begripvol bleef. In mijn vorige post vertelde ik al dat zij vervolgens zei dat ik nu eenmaal zo ben, maar dat dat soms voor jezelf lastig is.

Je bent gewoon lui

Als je een (chronische) aandoening, beperking of ziekte hebt, zal je altijd aanlopen tegen de mening van andere mensen. Er zijn altijd mensen die – vaak zonder dat ze je kennen – een oordeel over je klaar hebben. Want hoe kan het dat je de ene dag alleen maar in bed kan liggen en de volgende dag naar de sportschool gaat? En hoe kan het dat je de ene dag niet kan afspreken, maar de volgende dag wel naar een concert gaat?